Pinus sibirica

Pinus sibirica

Pinus arolla Petrov
Pinus cembra f. coronans (Litv.) Krylov
Pinus cembra subsp. sibirica (Du Tour) A.E. Murray
Pinus cembra var. sibirica (Du Tour) A.E. Murray
Pinus cembra var. sibirica (Du Tour) G.Don
Pinus cembra subsp. sibirica (Du Tour) Krylov
Pinus coronans Litv.
Pinus hingganensis HJZhang

Pinus sibirica , czyli sosna syberyjska, z rodziny Pinaceae to gatunek sosny występujący na Syberii od 58 ° E na Uralu na wschód do 126 ° Na wschód od pasma Stanovoy w południowej Republice Sacha i od Igarki na 68 ° N w dolinie Jeniseju na południe do 45 ° N w środkowej Mongolii.

Spis treści

1 Dystrybucja
2 Opis
3 Uprawa
4 „Cedr syberyjski”
5 Chemia
6 Zobacz także
7 Referencje
8 Linki zewnętrzne

Dystrybucja

Na północy swojego zasięgu rośnie bardzo nisko wysokości, zwykle 100–200 m, natomiast dalej na południe jest to drzewo górskie, rosnące na wysokości 1000–2400 m. Często dociera do linii drzew alpejskich na tym terenie. Dojrzała wielkość do 30–40 m wysokości i 1,5 m średnicy pnia. Jego maksymalna żywotność to 800–850 lat.

Opis

Pinus sibirica należy do grupy sosny białej, Pinus podrodzaj Strobus i podobnie jak wszyscy członkowie tej grupy, liście („igły”) są w pęczkach po pięć, z powłoką liściastą. Mają 5–10 cm długości. Szyszki sosny syberyjskiej mają długość 5–9 cm. Nasiona o długości 9–12 mm mają tylko szczątkowe skrzydło i są rozpraszane przez nakrapiane dziadki do orzechów.

Sosna syberyjska jest traktowana jako odmiana lub podgatunek bardzo podobnej sosny szwajcarskiej ( Pinus cembra ) przez niektórych botaników. Różni się tym, że ma nieco większe szyszki i igły z trzema kanałami żywicy zamiast dwóch w sosnie szwajcarskiej.

Podobnie jak inne sosny białe europejskie i azjatyckie, sosna syberyjska jest bardzo odporna na rdzę pęcherzową sosny białej ( Cronartium ribicola ). Ta choroba grzybicza została przypadkowo przeniesiona z Europy do Ameryki Północnej, gdzie spowodowała poważną śmiertelność rodzimych amerykańskich sosen na wielu obszarach, w szczególności blisko spokrewnionej sosny białobrodej. Sosna syberyjska ma wielką wartość w badaniach nad hybrydyzacją i modyfikacjami genetycznymi w celu uzyskania odporności na rdzę u tych gatunków.

Uprawa

Sosna syberyjska, Pinus sibirica , jest popularne drzewo ozdobne w parkach i dużych ogrodach, w których panuje chłodny klimat, np. w środkowej Kanadzie, zapewniające stały, choć nie szybki wzrost na wielu różnych stanowiskach. Jest bardzo tolerancyjny na ostre zimowe mrozy, odporny na co najmniej –60 ° C, a także na działanie wiatru.

Nasiona są również zbierane i sprzedawane jako orzeszki piniowe, które w Rosji są sprzedawane jako Orzechy cedrowe (rosyjski: Кедровые орехи).

„Cedr syberyjski”

Rosyjska nazwa Сибирский кедр (tr. Sibirsky kedr) jest zwykle tłumaczona w języku angielskim jako „Cedr syberyjski”. Odniesienia do „cedru” lub „cedru karłowatego” w tekstach przetłumaczonych z języka rosyjskiego zwykle odnoszą się do tego drzewa lub pokrewnych sosen, a nie do prawdziwych cedrów.