Pinus sabiniana

Pinus sabiniana (czasami pisane jako P. sabineana ), z nazwami miejscowymi, w tym sosna podgórska, sosna szara i sosna kopacz, jest endemiczną sosną kalifornijską w Stanach Zjednoczonych. Niektóre źródła odradzają używanie nazwy „kopacz sosna”, uznając ją za pejoratywną.

Spis treści

• 1 Opis
• 2 Rozmieszczenie i siedlisko
• 3 Ekologia i zastosowania
• 4 Taksonomia
  • 4.1 Nazwa zwyczajowa
  • 4.2 Nazwa botaniczna
• 5 Uwagi
• 6 Odnośniki
• 7 Dodatkowe informacje
• 8 Linki zewnętrzne

• 4.1 Nazwa zwyczajowa
• 4.2 Nazwa botaniczna

Opis

Drzewo Pinus sabiniana zwykle dorasta do 36-45 stóp (11-14 m ), ale może osiągnąć wysokość 105 stóp (32 m) stóp. Igły sosny są złożone z trzech pęczków (wiązek), wyraźnie jasnoszarozielonych, rzadkich i opadających, i osiągają długość 20–30 cm (8–12 cali). Szyszki nasienne są duże i ciężkie, mają 12–35 cm (4 3⁄4–13 3⁄4 cala) długości i są prawie tak samo szerokie, jak długie. Kiedy są świeże, ważą od 0,3 do 0,7 kg (0,7 do 1,5 funta), rzadko powyżej 1 kg (2,2 funta). Męskie szyszki rosną u podstawy pędów na niższych gałęziach.

Rozmieszczenie i siedlisko

Pinus sabiniana rośnie na wysokości od poziomu morza do 1200 metrów ( 4000 stóp) i jest powszechny w północnych i wewnętrznych częściach Kalifornijskiej Prowincji Florystycznej. Występuje u podnóża Sierra Nevada i Coast Ranges, które otaczają doliny Central, San Joaquin i wewnętrzne; zakresy poprzeczne i półwyspowe; i podniebne wyspy na pustyni Mojave. Native Plant Society of Oregon dokumentuje również wiele okazów w południowym Oregonie. Jest przystosowany do długich, gorących i suchych lat i występuje na obszarach o niezwykle szerokim zakresie opadów: od średnio 250 mm (10 cali) rocznie na skraju Mojave do 1780 mm (70 cali) w częściach Sierra Nevada. Preferuje gleby skaliste, dobrze przepuszczalne, ale rośnie również na glebach serpentynowych i ciężkich, słabo przepuszczalnych glebach gliniastych. Powszechnie występuje w połączeniu z Quercus douglasii , a „Roślinność dębu / sosny podgórskiej” (znana również jako „roślinność dębu / sosny szarej”) jest używana jako opis rodzaju siedliska charakterystycznego chaparral i ekoregion leśny w Kalifornii, zapewniający rzadką historię ponad baldachimem lasu dębowego.

Ekologia i zastosowania

Pinus sabiniana to jedyne znane pokarm gąsienic ćmy Gelechiid Chionodes sabinianus . Dowody kopalne sugerują, że dopiero niedawno przystosował się do klimatu śródziemnomorskiego, ponieważ jego najbliżsi krewni są częścią lasów sosnowo-dębowych Madrean, znajdujących się na wyższych wysokościach w południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych i Meksyku. Niektóre grupy rdzennych Amerykanów w dużym stopniu polegały na słodkich orzeszkach piniowych jako pożywienia i uważa się, że przyczyniły się do obecnego schematu dystrybucji, w tym dużej luki w dystrybucji w hrabstwie Tulare. Rdzenni Amerykanie również konsumowali korzenie.

Taksonomia

Nazwa zwyczajowa

Nazwa sosna kopaczka rzekomo pochodzi z obserwacji, że Paiute szukał nasion, kopiąc wokół podstawa drzewa, chociaż jest bardziej prawdopodobne, że termin ten został po raz pierwszy użyty do ludzi; „Digger Indians” był powszechnie używany w literaturze kalifornijskiej od XIX wieku. Historycznie bardziej popularna nazwa digger pine jest nadal w powszechnym użyciu. Jepson Manual zaleca unikanie tej nazwy, ponieważ autorzy uważają, że „kopacz” ma pejoratywne pochodzenie. Czasami jest również uważany za sosnę pinyon, chociaż nie należy do tej grupy.

Nazwa botaniczna

Naukowa nazwa botaniczna ze standardową pisownią sabiniana upamiętnia Josepha Sabine, sekretarza Horticultural Society of London. Niektórzy botanicy zaproponowali nową pisownię sabineana , ponieważ mylono ich z gramatyką łacińską. Propozycja nie została zaakceptowana przez odpowiednie władze (tj. Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych, The Jepson Manual lub Germplasm Resources Information Network (GRIN). GRIN zauważa, że ​​pisownia sabiniana jest zgodna z przepisem w Wiedniu Kodeks Międzynarodowego Kodeksu Nomenklatury Botanicznej, organu zarządzającego nomenklaturą botaniczną. Zalecenie 60.2C w tym kodzie stanowi, że nazwy osobowe mogą być zlatynizowane w epitetach gatunków: „Sabine” jest łacińskim na dodanie przyrostka „-anus” (odnoszącego się do) staje się sabiniana (po łacinie drzewa są rodzaju żeńskiego, niezależnie od tego, czy słowo kończy się męskim przyrostkiem, np. pinus ). Baza danych GRIN zauważa, że ​​nazwiska Sabine nie można poprawić i dlatego Pinus sabiniana jest właściwą nazwą gatunku.