Pinus maximartinezii

Pinus maximartinezii , zwany Martinez pinyon, big-cone pinyon lub maxipiñon, to sosna w grupie sosny pinyon, pochodzącej ze środkowego Meksyku. Zasięg jest silnie zlokalizowany, ograniczony do niewielkiego obszaru południowego Sierra Madre Occidental w południowym Zacatecas. Występuje na umiarkowanych wysokościach, 1800–2400 mi 21 ° szerokości geograficznej północnej, w ciepłych i umiarkowanych, suchych warunkach klimatycznych.

Jest to małe drzewo, osiągające 5–15 m (16–49 stóp). wysoki i o średnicy pnia do 50 cm (20 cali). Kora jest brązowa, gruba i popękana u podstawy pnia. Liście („igły”) są w pęczkach pięciu, smukłych, o długości 7–13 cm (2 3⁄4–5 cala) i od ciemnozielonego do niebieskozielonego, ze szparkami ograniczonymi do jasnobiałego pasma na wewnętrznej powierzchni . Stożki są jajowate, masywne, o długości 15–27 cm (6–10 3⁄4 cala), szerokości 8–14 cm (3 1⁄4–5 1⁄2 cala) i wadze do 2 kg (4,4 funta), gdy zamknięte, początkowo zielone, dojrzewające żółtobrązowe w wieku 26–28 miesięcy, z bardzo grubymi, drzewiastymi łuskami, zazwyczaj 30–60 płodnych łusek. Łuski są nietypowe dla sosny z grupy sosny miękkiej (podrodzaju Pinus Strobus ); większość sosen w tej grupie ma elastyczne łuski. W wieku dojrzałym szyszki otwierają się na szerokość 10-15 cm (4-6 cali). Nasiona mają 2–3 cm (3⁄4–1 1⁄4 cala) długości, grubą skorupę i szczątkowe skrzydło 1–2 mm (0,04–0,08 cala); sadzonki mają 18–24 liścienie, najwięcej odnotowano wśród roślin.

Ze względu na izolację na odludziu uniknął odkrycia do 1964 roku, kiedy meksykański botanik Jerzy Rzedowski zauważył niezwykle duże orzeszki piniowe ( piñones ) sprzedawane na targowiskach w okolicznych wioskach i badano okolicę, aby znaleźć ich źródło. Różni się od wszystkich innych gatunków pinyonów tym, że ma bardzo masywne szyszki i duże nasiona. Podobnie jak inne pinyony, nasiona są jadalne; stanowi to zagrożenie dla przetrwania gatunku, ponieważ większość produkowanych nasion jest zbierana, co ogranicza naturalną regenerację sosen.

Uprawę rozpoczęto niedawno i jest bardzo atrakcyjnym drzewem ozdobnym. Rząd meksykański uznał ten gatunek za zagrożony.