Orzech

• Carya oliviformis (Michx.) Nutt.
• Carya pecan (Marshall) Engl. & amp; Graebn.
• Hicorius pecan (Marshall) Britton
• Juglans illinoinensis Wangenh.
• Juglans oliviformis Michx.
• Juglans pecan Marshall

Orzesznik ( Carya illinoinensis ) jest gatunek orzesznika pochodzącego z północnego Meksyku i południowych Stanów Zjednoczonych w rejonie rzeki Mississippi. Drzewo jest uprawiane na nasiona w południowych Stanach Zjednoczonych, głównie w Georgii, Nowym Meksyku i Teksasie oraz w Meksyku, które produkuje prawie połowę światowej produkcji. Nasiona to jadalny orzech używany jako przekąska i w różnych przepisach, takich jak cukierek pralinowy i placek orzechowy. Orzeszek, w różnych aspektach, jest zawarty w symbolach stanowych Alabamy, Arkansas, Kalifornii, Oklahomy i Teksasu.

Treść

• 1 Imię
• 2 Wzrost
• 3 Uprawa
  • 3.1 Programy hodowlane i selekcyjne
  • 3.2 Choroby, szkodniki i zaburzenia
• 4 Jedzenie i drewno
• 5 Żywienie
• 6 Rozwój ewolucyjny
• 7 Historia
• 8 Genetyka
• 9 Symbolika
• 10 Galeria
• 11 Bibliografia
• 12 Linki zewnętrzne

• 3.1 Programy hodowlane i selekcyjne
• 3.2 Choroby, szkodniki i zaburzenia

Nazwa

„Pecan” pochodzi od algonkińskiego słowa, które w różny sposób odnosi się do orzechów pekan, orzechów włoskich i orzeszników. Istnieje wiele odmian wymowy, niektóre regionalne, a inne nie. Najpopularniejsza amerykańska wymowa to / pɪˈkɑːn /. W Stanach Zjednoczonych panuje niewielka zgodność, nawet regionalna, co do „prawidłowej” wymowy.

Wzrost

Orzech jest dużym drzewem liściastym, dorastającym do 20–40 m. (66-131 stóp) wysokości, rzadko do 44 m (144 stóp). Zwykle ma rozpiętość 12–23 m (39–75 stóp) z pniem o średnicy do 2 m (6 stóp 7 cali). 10-letnie drzewko wyhodowane w optymalnych warunkach osiągnie około 5 m (16 stóp) wysokości. Liście są naprzemienne, o długości 30–45 cm (12–18 cali) i pierzaste, z 9–17 listkami, każdy listek 5–12 cm (2–4 1⁄2 cala) długości i 2–6 cm (1–2) 1⁄2 cala) szeroki.

Orzesznik, podobnie jak owoce wszystkich innych przedstawicieli rodzaju orzesznika, nie jest tak naprawdę orzechem, ale technicznie jest pestkowcem, owocem z jednym pestką lub pestką, otoczony łuską. Łuski są wytwarzane z tkanki egzokarpowej kwiatu, podczas gdy część znana jako orzech rozwija się z endokarpu i zawiera nasiona. Sama łuska jest eeniczna, to znaczy mosiężna zielonkawo-złota, owalna lub podłużna, o długości 2,6–6 cm (1–2 3⁄8 cala) i 1,5–3 cm (5⁄8–1 1⁄8) w) szeroki. Zewnętrzna łuska ma 3–4 mm (1⁄8–5⁄32 cala) grubości, zaczyna się zielenieć i brązowieje w wieku dojrzałym, po czym rozłupuje się na cztery części, uwalniając cienkie łuski.

Uprawa

Pekan był jednym z ostatnio udomowionych głównych upraw. Chociaż dzikie orzechy pekan były dobrze znane wśród rdzennych i kolonialnych Amerykanów jako przysmak, komercyjna uprawa orzechów pekan w Stanach Zjednoczonych rozpoczęła się dopiero w latach osiemdziesiątych XIX wieku. Począwszy od 2014 roku, Stany Zjednoczone produkowały roczne plony w wysokości 119,8 miliona kilogramów (264,2 miliona funtów), z czego 75% wszystkich upraw zostało wyprodukowanych w Georgii, Nowym Meksyku i Teksasie. Można je uprawiać w strefach odporności USDA od około 5 do 9 i najlepiej rosną tam, gdzie lata są długie, gorące i wilgotne. Zbiory orzechów dla hodowców przypadają zazwyczaj na około połowę października. Poza Stanami Zjednoczonymi Meksyk produkuje prawie połowę światowej produkcji, podobnie jak w Stanach Zjednoczonych, co łącznie odpowiada za 93% światowej produkcji. Generalnie, aby zapylać się nawzajem, muszą być obecne dwa lub więcej drzew różnych odmian.

Wybór odmian może być złożoną praktyką, opartą na indeksie alternatywnego łożyska (ABI) i okresie ich zapylania. Hodowcy komercyjni są najbardziej zaniepokojeni wskaźnikiem ABI, który opisuje prawdopodobieństwo utrzymania się odmiany w kolejnych latach (indeks 1,0 oznacza najwyższe prawdopodobieństwo, że co drugi rok przyniesie niewiele lub nic). Okres zapylania grupuje wszystkie odmiany w dwie rodziny: te, które pylą pyłek, zanim zdążą je otrzymać (protandrous) i te, które pylą po tym, jak stały się podatne na pyłek (protoginiczne). Zasoby na poziomie stanowym zawierają zalecane odmiany dla określonych regionów.

Rodzime orzeszki pekan w Meksyku są adaptowane ze strefy 9 do strefy 11. W przypadku tych populacji wykonano niewiele lub nie wykonano żadnych prac hodowlanych. Dokonano kilku selekcji z rodzimych drzewostanów, takich jak Frutosa i Norteña, które są zalecane do uprawy w Meksyku. Ulepszone odmiany zalecane do uprawy w Meksyku to odmiany opracowane przez USDA. Stanowi to lukę w rozwoju hodowli, biorąc pod uwagę, że rodzime orzechy pekan mogą być uprawiane przynajmniej do półwyspu Jukatan, podczas gdy odmiany USDA mają większe wymagania dotyczące godzin chłodzenia niż występują w większości regionu. Niektóre regiony USA, takie jak część Florydy i Portoryko, znajdują się w strefie 10 lub wyższej, a regiony te mają ograniczone możliwości uprawy orzesznika. „Western” jest jedyną powszechnie dostępną odmianą, która może uprawiać w strefach o niskim chłodzie.

Programy hodowli i selekcji

Aktywną hodowlę i selekcję przeprowadza USDA Agricultural Research Service z rosnącymi lokalizacjami w Brownwood and College Station w Teksasie. University of Georgia prowadzi program hodowlany na kampusie w Tifton, którego celem jest wybranie odmian orzecha pekan przystosowanych do subtropikalnych, południowo-wschodnich warunków uprawy w Stanach Zjednoczonych.

Chociaż prace selekcyjne prowadzone są od końca XIX wieku, większość areału uprawianych dziś pekanów to starszych odmian, takich jak „Stuart”, „Schley”, „Elliott” i „Desiable”, ze znanymi wadami, ale także ze znanym potencjałem produkcyjnym. Odmiany, takie jak 'Elliot', zyskują na popularności ze względu na odporność na parch Pecan . Długi czas cyklu drzew pekan oraz względy finansowe powodują, że nowe odmiany przechodzą intensywny proces weryfikacji, zanim zostaną powszechnie posadzone. Liczne odmiany dobrze się rozwijają w Teksasie, ale zawodzą w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych z powodu zwiększonej presji choroby. Programy selekcji są w toku na poziomie stanowym, a Alabama, Arkansas, Floryda, Georgia, Kansas, Missouri, Nowy Meksyk i inne mają próbne nasadzenia.

Odmiany przystosowane z południowych stanów na północ przez niektóre części Iowa, a nawet południowej Kanady są dostępne w żłobkach. Potencjał produkcyjny spada znacznie, gdy sadzi się je dalej na północ niż w Tennessee. Większość wysiłków hodowlanych dla odmian przystosowanych do północy nie była prowadzona na wystarczająco dużą skalę, aby znacząco wpłynąć na produkcję. Odmiany, które są dostępne i przystosowane (np. 'Major', 'Martzahn', 'Witte', 'Greenriver', 'Mullahy' i 'Posey') w strefach 6 i dalej na północ są prawie w całości wyselekcjonowane z dzikich drzewostanów. Kanza, zaadaptowane na północy programu hodowlanego USDA, to szczepiony orzesznik o wysokiej produktywności i jakości oraz tolerancji na zimno.

Choroby, szkodniki i zaburzenia

Orzeszki pekan są przedmiotem na szeroką gamę chorób, szkodników i zaburzeń fizjologicznych, które mogą ograniczać wzrost drzew i produkcję owoców. Obejmują one od parcha do ryciny orzesznika po obumieranie łuski.

Orzeszki pekan są podatne na infekcję bakteriami i grzybami, takimi jak parch orzechowy, szczególnie w wilgotnych warunkach. Parch jest obecnie najbardziej destrukcyjną chorobą drzew orzechowych nieleczonych fungicydami. Zalecenia dotyczące środków zapobiegawczych i harmonogramów oprysków są dostępne na poziomie stanowym.

Różne owady żywią się liśćmi, łodygami i rozwijającymi się orzechami. Należą do nich chrząszcze ambrozja, wiązary gałązek, orzech pekan, włócznica, filoksera, kurkulio, ryjkowce i kilka gatunków mszyc.

W południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych niedobór niklu w C. illinoinensis wywołuje chorobę zwaną ucho myszy u drzew zapłodnionych mocznikiem. Podobnie niedobór cynku powoduje rozetowanie liści. Udokumentowano różne inne choroby, w tym rak i zespół zaniku łuski.

Jedzenie i drewno

Nasiona orzesznika są jadalne i mają bogaty, maślany smak. Można je spożywać na świeżo lub używać do gotowania, szczególnie w słodkich deserach, takich jak ciasto orzechowe, tradycyjne danie z południa Stanów Zjednoczonych. Orzechy pekan są głównym składnikiem amerykańskich cukierków pralinowych. Inne zastosowania gotowania z orzechami pekan to olej i masło orzechowe.

Drewno pekan jest używane do produkcji mebli i podłóg drewnianych, a także jako paliwo aromatyzujące do wędzenia mięs, nadając grillowanym potrawom słodko-orzechowy smak silniejszy niż wiele drzew owocowych.

Odżywianie

• Jednostki
• μg = mikrogramy • mg = miligramy
• IU = jednostki międzynarodowe

Orzech pekan to 4% wody, 72% tłuszczu, 9% białka i 14% węglowodanów (tabela). W ilości referencyjnej 100 g orzechy pekan dostarczają 691 kalorii i bogate źródło (20% lub więcej dziennej wartości dziennej) całkowitego tłuszczu, białka, błonnika pokarmowego (38% dziennej dawki), manganu (214% dziennej dawki), magnezu ( 34% DV), fosfor (40% DV), cynk (48% DV) i tiamina (57% DV) (tabela). Orzechy pekan są umiarkowanym źródłem (10–19% dziennego spożycia) żelaza i witamin z grupy B. Zawartość tłuszczu orzechowego składa się głównie z jednonienasyconych kwasów tłuszczowych, głównie kwasu oleinowego (57% całkowitego tłuszczu) oraz wielonienasyconego kwasu tłuszczowego, kwasu linolowego (30% całkowitego tłuszczu).

Rozwój ewolucyjny

Orzesznik Carya illinoinensis należy do rodziny Juglandaceae. Juglandaceae są reprezentowane na całym świecie przez od siedmiu do 10 istniejących rodzajów i ponad 60 gatunków. Większość z tych gatunków występuje na półkuli północnej Nowego Świata, ale niektóre można znaleźć na każdym kontynencie z wyjątkiem Antarktydy. Pierwsze skamieniałości tej rodziny pojawiają się w okresie kredy. Zróżnicowanie między podrodzinami Engelhardioideae i Juglandioideae nastąpiło we wczesnym paleogenie, około 64 milionów lat temu. Zachowane przykłady Engelhardioideae są generalnie tropikalne i wiecznie zielone, podczas gdy te z Juglandioideae są liściaste i występują w strefach bardziej umiarkowanych. Drugim ważnym krokiem w rozwoju orzecha pekan było przejście z owoców rozproszonych przez wiatr do rozproszenia zwierząt. Ta strategia rozprzestrzeniania zbiega się z rozwojem łuski wokół owocu i drastyczną zmianą względnych stężeń kwasów tłuszczowych. Stosunek kwasu oleinowego do kwasu linolowego jest odwrócony w przypadku nasion rozproszonych przez wiatr i zwierzęta. Dalsze różnicowanie z innymi gatunkami Juglandaceae nastąpiło około 44 miliony lat temu w eocenie. Owoce z rodzaju pecan Carya różnią się od owoców z rodzaju orzecha włoskiego Juglans jedynie formowaniem łuski. Łupiny orzechów włoskich rozwijają się z przylistków, przylistków i działek lub tylko z działek. Łuski orzecha pekan powstają wyłącznie z przylistków i przylistków.

Historia

Rdzenni Amerykanie przed osadnictwem w Europie byli powszechnie spożywani i sprzedawani. Jako dzika pasza, owoce z poprzedniego sezonu wegetacyjnego są nadal powszechnie jadalne, gdy znajdują się na ziemi.

Pekan po raz pierwszy stał się znany Europejczykom w XVI wieku. Pierwszymi Europejczykami, którzy zetknęli się z orzechami pekan, byli hiszpańscy odkrywcy na terenach dzisiejszej Luizjany, Teksasu i Meksyku. Ci hiszpańscy odkrywcy nazywali orzech pekan nuez de la arruga , co z grubsza oznacza „orzech zmarszczek”. Ze względu na znajomość rodzaju Juglans , ci pierwsi odkrywcy określali orzechy jako nogales i nueces , czyli hiszpańskie terminy określające „drzewa orzechowe” i „owoc orzecha włoskiego”. Zauważyli szczególnie cienką skorupkę i kształt przypominający żołądź owocu, wskazując, że rzeczywiście mieli na myśli pekan. Hiszpanie zabrali orzesznik do Europy, Azji i Afryki począwszy od XVI wieku. W 1792 roku William Bartram napisał w swojej książce botanicznej Travels , drzewo orzechowe, Juglans exalata , że niektórzy botanicy dziś twierdzą, że był to amerykański orzech pekan, ale inni twierdzą, że to orzesznik, Carya ovata . Drzewa orzechowe pochodzą ze Stanów Zjednoczonych, a pisanie o tym drzewie pochodzi od założycieli tego kraju. Thomas Jefferson posadził drzewa pekan, C. illinoinensis (orzechy Illinois) w swoim orzechowym sadzie w swoim domu w Monticello w Wirginii. George Washington doniósł w swoim dzienniku, że Thomas Jefferson dał mu „orzechy Illinois”, pekany, które Waszyngton uprawiał następnie w Mount Vernon, jego domu w Wirginii.

Komercyjna produkcja orzechów pekan była powolna, ponieważ drzewa dojrzewają wolno i niedźwiedzi owoc. Co ważniejsze, drzewa wyrosłe z orzechów jednego drzewa mają bardzo różnorodne cechy. Aby przyspieszyć produkcję orzechów i zachować najlepsze cechy drzew, oczywistą strategią było szczepienie z dojrzałych, produktywnych drzew. Okazało się to jednak technicznie trudne. Odmiana Centennial była pierwszą z powodzeniem przeszczepioną. Dokonał tego niewolnik o imieniu Antoine w 1846 lub 1847 roku, który był własnością Jacquesa Telesphore Romana z Oak Alley Plantation w pobliżu rzeki Mississippi. Zrazy zostały dostarczone przez dr AE Colomb'a, który bezskutecznie próbował je samodzielnie zaszczepić.

Genetyka

Pecan to gatunek z 32 chromosomami, który łatwo hybrydyzuje z innymi 32 chromosomami członkami Carya , takie jak Carya ovata , Carya laciniosa , Carya cordiformis i stwierdzono, że hybrydyzują z 64 gatunkami chromosomów takie jak Carya tomentosa . Większość takich hybryd jest nieproduktywna. Hybrydy są określane jako „hicany”, aby wskazać ich pochodzenie.

Symbolizm

W 1919 roku 36. ustawodawca Teksasu uczynił drzewo pekan drzewem stanu Teksasu; w 2001 r. orzesznik został uznany za oficjalny stanowy „orzech zdrowia”, aw 2013 r. ciasto orzechowe stało się oficjalnym ciastem stanu. Miasto San Saba w Teksasie twierdzi, że jest „Pecan Capital of the World” i jest miejscem, w którym znajduje się „Drzewo-Matka” (ok. 1850 r.) Uważane za źródło produkcji państwowej poprzez swoje potomstwo. Alabama nazwała orzechy pekan oficjalnym orzeszkiem stanowym w 1982 r. Arkansas przyjęło go jako oficjalny orzech w 2009 r. Kalifornia przyjęła go wraz z migdałami, pistacjami i orzechami włoskimi jako jeden z czterech stanowych orzechów w 2017 r. W 1988 r. Oklahoma uchwaliła oficjalny posiłek państwowy, który obejmował ciasto orzechowe.

Galeria

• Pączek

• Niedojrzałe owoce orzesznika

• Dojrzałe orzechy pekan na drzewie

• Carya illinoinensis , MHNT

• Orzeszki pekan łuskane i niełuskane

• Połówki pekanu

• Ciasto orzechowe

Pączek

Niedojrzałe owoce orzecha pekan

Dojrzałe orzechy pekan na drzewie

Carya illinoinensis , MHNT

Łuskane i niełuskane orzechy pekan

Połówki orzecha pekan

Ciasto orzechowe