Melicoccus bijugatus

Melicocca bijuga L. Melicocca carpopodea Juss.

Melicoccus bijugatus , genip, guinep, genipe, ginepa, kenèp, quenepa, quenepe, quenette, chenet, talpa jocote, mamón, limoncillo, canepa, skinip, kinnip, huaya lub mamoncillo , jest drzewem owocowym z rodziny mydlinowatych Sapindaceae, rodzimym lub naturalizowanym w tropikach Nowego Świata, w tym w Ameryce Południowej i Środkowej oraz częściach Karaibów. Jej owoce pestkowe są jadalne.

Spis treści

• 1 Taksonomia
• 2 Dystrybucja
• 3 Opis
  • 3.1 Owoce
• 4 Zastosowanie
• 5 Quenepa w kulturze popularnej
• 6 Zobacz także
• 7 Odnośniki
• 8 Linki zewnętrzne

• 3.1 Owoce

Taksonomia

M. espritosantensis

M. pedicellaris

M. oliviformis

M. antioquensis

M. novogranatensis

M. aymardii

M. lepidopetalus

M. bijugatus

M. jimenezii

Rodzaj Melicoccus został po raz pierwszy opisany przez Patricka Browne, irlandzkiego lekarza i botanika, w 1756 roku. Opis ten został oparty na M. bijugatus , które były uprawiane w Puerto Rico. W 1760 roku Nikolaus Joseph von Jacquin opisał pierwszy gatunek z rodzaju Browne'a, który nazwał M. bijugatus . W 1762 roku Linneusz użył odmiany pisowni imienia Melicocca bijuga . Przez następne dwa stulecia odmiana pisowni Linneusza była używana w prawie wszystkich publikacjach. W 1994 roku zaproponowano zachowanie Melicocca zamiast Melicoccus , ale propozycja została odrzucona, co doprowadziło do przywrócenia pierwotnej wersji nazwy.

W 1888 roku niemiecki taksonomista Ludwig Radlkofer umieścił Melicoccus w plemieniu Melicocceae wraz z ośmioma innymi rodzajami. W swojej monografii o neotropikalnych członkach plemienia ( Talisia i Melicoccus ) Pedro Acevedo-Rodríguez zasugerował, że chociaż Talisia i Melicoccus wydawał się tworzyć grupę monofiletyczną, inne rodzaje (Starego Świata) prawdopodobnie nie należały do ​​tej samej linii.

Specyficzny epitet bijugatus odnosi się do liści bijugatów, liście, które składają się z dwóch par listków.

Występowanie

Melicoccus bijugatus pochodzi z północnej Ameryki Południowej i jest naturalizowany w przybrzeżnych i suchych lasach Ameryki Środkowej, Karaiby i części tropików Starego Świata. Uważa się, że został wprowadzony na Karaiby w czasach przedkolumbijskich i występuje również w Indiach. Ten owoc, znany w Puerto Rico jako quenepa , rośnie szczególnie obficie w gminie Ponce i co roku odbywa się w tej gminie święto znane jako Festival Nacional de la Quenepa (Krajowy Festiwal Owoców Genip). Owoce dojrzewają w ciepłych miesiącach letnich.

Opis

Drzewa mogą osiągać wysokość do 25 m (82 ft) i mieć naprzemiennie złożone liście. Liście mają cztery eliptyczne listki o długości 5–12,5 cm (2,0–4,9 cala) i szerokości 2,5–5 cm (0,98–1,97 cala). Są to zazwyczaj rośliny dwupienne, jednak od czasu do czasu pojawiają się drzewa autogamiczne. Kwiaty mają cztery płatki i osiem pręcików i tworzą puste, zielone pestkowce o długości 2,5–4 cm (0,98–1,57 cala) i szerokości 2 cm (0,79 cala). Ich miąższ jest pomarańczowy, łososiowy lub żółtawy i ma nieco soczystą i ciastowatą konsystencję.

Owoce

Owocem jest okrągły pestkowiec, około 2–4 cm (0,79–1,57 cala). ) średnicy, z cienką, kruchą, zieloną skórką. Większość owoców składa się z jednego (lub rzadziej z dwóch) białawych nasion otoczonych jadalnym, pomarańczowym, soczystym, galaretowatym miąższem. W Puerto Rico i na Florydzie podejmuje się wysiłki w celu wyprodukowania odmian o korzystniejszym stosunku miąższu do nasion.

Dojrzałe owoce mają słodko-gorzki, winny smak i mają łagodne właściwości przeczyszczające. Są niezwykle bogate w żelazo i fosfor. Ze względu na to, że nasiona są śliskie, istnieje potencjalne ryzyko zadławienia.

Owoce dojrzewają w porze suchej lub latem.

Zastosowanie

Głównym zastosowaniem mamoncillo jest jego słodkie owoce, które są spożywane jako świeże lub w puszkach, a także mogą być używane do przygotowywania napojów bezalkoholowych i alkoholowych. Może wytwarzać silny żółty barwnik, chociaż rzadko jest używany do tego celu.

Pit jest również jadalny. Po upieczeniu przypomina orzechy nerkowca. Rdzenne ludy rzeki Orinoko zjadają je jako substytut manioku, aw Nikaragui są mielone i przerabiane na horchatę jako lekarstwo na pasożyty.

Drewno tego drzewa jest blade, gęste i średnio ciężkie z drobnym słojem i jest używane do budownictwa, stolarki i drobnego stolarstwa. Nie jest jednak szczególnie trwały, więc jego użycie ogranicza się do wnętrz.

Liście są używane w różnych tradycyjnych preparatach leczniczych, a także jako odstraszacze szkodników.

Gatunek ten jest również powszechnie sadzony wzdłuż poboczy dróg jako drzewo ozdobne.

Quenepa w kulturze popularnej

Owoc quenepa jest często wymieniany w kulturze popularnej na hiszpańskich Karaibach, w tym w piosenkach takie jak Suave rapera z Puerto Rico René Péreza (Residente).