Iva annua

• Iva annua var. caudata (mały) R.C. Jack.
• Iva annua var. macrocarpa (S.F. Blake) R.C. Jacks.
• Iva caudata Small
• Iva ciliata var. macrocarpa SFBlake

Iva annua , roczny bez bagienny lub rumianek, to północnoamerykańska roślina jednoroczna z rodziny słoneczników, która był historycznie uprawiany przez rdzennych Amerykanów ze względu na jadalne nasiona.

Spis treści

• 1 Opis
• 2 Dystrybucja
• 3 Zastosowania
• 4 Zobacz także
• 5 Odnośniki
• 6 Linki zewnętrzne

Opis

Iva annua to roślina jednoroczna o wysokości do 150 cm (5 stóp). Roślina produkuje wiele małych główek kwiatowych w wąskim, wydłużonym, przypominającym kolce rzędzie, z których każda ma 11–17 kwiatów, ale nie ma różyczek.

Dystrybucja

Pochodzi z północno-wschodni Meksyk (Tamaulipas) oraz środkowe i południowe Stany Zjednoczone, głównie Wielkie Równiny i Dolina Missisipi, aż po Dakotę Północną. Istnieją pewne populacje we wschodnich Stanach Zjednoczonych, ale wydaje się, że stanowią one wprowadzenie.

Zastosowania

Iva annua była uprawiana dla jej jadalnych nasion przez rdzennych Amerykanów wokół 4000 lat temu w środkowych i wschodnich Stanach Zjednoczonych jako część wschodniego kompleksu rolniczego. Było to szczególnie ważne dla rdzennych mieszkańców kultury Hopewell w Kansas City w dzisiejszych stanach Missouri i Illinois. Jadalne części zawierają 32 procent białka i 45 procent oleju.

Jednak, podobnie jak jego względna ambrozja, ma wiele niepożądanych właściwości, w tym jest silnym potencjalnym alergenem i posiada nieprzyjemny zapach. Prawdopodobnie z tych powodów został porzucony, gdy dostępne były przyjemniejsze alternatywy (takie jak kukurydza), a zanim Europejczycy przybyli do Ameryki, już dawno zniknęli jako plony.