Irvingia gabonensis

Irvingia barteri Hook.f. Irvingia caerulea Tiegh. Irvingia duparquetii Tiegh. Irvingia erecta Tiegh. Irvingia fusca Tiegh. Irvingia griffonii Tiegh. Irvingia hookeriana Tiegh. Irvingia laeta Tiegh. Irvingia pauciflora Tiegh. Irvingia platycarpa Tiegh. Irvingia tenuifolia Hook.f . Irvingia velutina Tiegh.

Irvingia gabonensis to gatunek afrykańskich drzew z rodzaju Irvingia , czasami znany jako nazwy zwyczajowe: dzikie mango, afrykańskie mango, krzew mango, dika, odika, Òro, andok lub ogbono. Mają jadalne owoce podobne do mango i są szczególnie cenione ze względu na orzechy bogate w tłuszcz i białko.

Spis treści

• 1 Rozmieszczenie i siedlisko
  • 1.1 Ograniczenia biofizyczne
• 2 Opis
• 3 Ekologia
• 4 Uprawa
  • 4.1 Hodowla
• 5 zastosowań
  • 5.1 Odżywianie
  • 5.2 Kontrola wagi
• 6 Referencje
• 7 Linki zewnętrzne

• 1.1 Ograniczenia biofizyczne

• 4.1 Hodowla

• 5.1 Żywienie
• 5.2 Kontrola masy ciała

Rozmieszczenie i siedlisko

Irvingia gabonensis jest rodzimym wilgotna strefa leśna z północnego krańca Angoli, obejmująca Kongo, DR Konga, Nigerię, Wybrzeże Kości Słoniowej i południowo-zachodnią Ugandę. Od 2009 r. Rząd Gabonu zakazał wycinki drzewa andok do 2034 r.

Granice biofizyczne

Drzewo występuje w tropikalnej strefie klimatu wilgotnego i suchego. Dika rośnie naturalnie w zadaszonej dżungli, lasach galeryjnych i lasach pół-liściastych. Rośnie na wysokościach od 200–500 m (660–1640 stóp) z rocznymi opadami 1200–1500 mm (47–59 cali). Obsługiwane zakresy temperatur od 20–38 ° C (68–100 ° F) pod lekko zacienionym do bardzo jasnego, czystego nieba. Potrzebne są głębokie gleby o wysokości powyżej 150 cm (59 cali), o umiarkowanej żyzności i dobrym drenażu. pH może wynosić od 4,5 do 7,5.

Opis

Irvingia gabonensis rośnie prosto, do wysokości 40 m (130 stóp) i 1 m ( 3 stopy 3 cale) średnicy. Ma przypory do wysokości 3 m (9,8 stopy). Zewnętrzna kora jest gładka do łuskowatej o kolorze od szarego do żółto-szarego. Korona jest wiecznie zielona, ​​kulista i gęsta. Liście są eliptyczne, jeden brzeg jest często nieco zaokrąglony od drugiego, spiczasty, ciemnozielony i błyszczący na wierzchu. Kwiaty są żółte do zielonkawobiałych w małych wiechach. Kwiaty są biseksualne, owoce prawie kuliste, dojrzałe zielone z jasnopomarańczowym miąższem. Kamień jest zdrewniały i zawiera jedno nasiono. Sadzonka kiełkuje epigeally.

Ekologia

Irvingia gabonensis jest zapylana przez Coleoptera, Diptera, Hymenoptera i Lepidoptera. Kwitnie od marca do czerwca i ma dwa okresy owocowania: od kwietnia do lipca i od września do października. Nasiona są rozsiewane przez wyspecjalizowane kręgowce w postaci słoni i goryli. Zmniejszając liczbę tych zwierząt, zmniejsza się rozprzestrzenianie i regeneracja dika i staje się ona zależna od sadzenia przez człowieka.

Uprawa

Jeszcze kilka lat temu zbierano 90% produktów dika. z rozproszonych, dzikich drzew. Drzewa Dika nie były uprawiane systematycznie, ponieważ uważano, że dojrzewanie owoców może zająć nawet 15 lat. Chociaż nie były sadzone, ich występowanie jest wysokie, ponieważ rzadko były również drzewami. Na plantacji z wytłokami (rośliny odkładające się powietrzem) produkcję kwiatów obserwowano od dwóch do czterech lat po posadzeniu, kiełkowanie nasion jest niskie i większość z nich zawodzi, gdy nie są ostrożnie traktowane. Nasiona są głównie pozyskiwane poprzez ręczne rozbijanie.

Hodowla

Udomowienie dika jest na wczesnym etapie. Około 1990 roku rozmnażanie wegetatywne umożliwiło masową replikację i selekcję. Szczepienie, pączkowanie, napowietrzanie, marszczenie i sadzonki są możliwe do wykonania, gdy są stosowane do młodego drewna.

Zastosowania

Ludzie jedzą owoce świeże, co prowadzi do błędnego określenia afrykańskiego mango. Owoce są przetwarzane na galaretkę, dżem, sok, a czasem nawet wino. Miąższ został również użyty do przygotowania czarnego barwnika do barwienia tkanin.

Okładka nasienna musi zostać rozerwana, aby dostać się do bielma. Nasiona, zwane także orzechami dika, są spożywane na surowo lub prażone. Przeważnie jednak są one ubijane na masło lub blok podobny do czekolady. Nasiona można tłoczyć w celu wytworzenia jadalnego oleju (stałego w temperaturze otoczenia) lub margaryny używanej do gotowania. Olej może być również przetworzony dalej na mydło lub kosmetyki. Ciasto wyciskane może służyć jako pasza dla bydła lub zagęszczacz do zupy. Nasiona mogą być mielone lub kruszone i używane jako środek zagęszczający i aromatyzujący w zupach i gulaszach. Można z nich również zrobić ciasto zwane „chlebem dika” w celu zakonserwowania.

Orzechy są często używane w kuchni gabońskiej do przyprawiania drobiu i dań mięsnych, takich jak kurczak à l'odika. Mielone orzechy nadają potrawom wędzony zapach.

Drewno jest twarde i dlatego jest używane do ciężkich prac budowlanych, takich jak wytwarzanie pokładów statków lub podkładów kolejowych. Martwe gałęzie są używane jako drewno opałowe.

Drzewa są używane w systemach rolno-leśnych do zacieniania innych upraw, zwłaszcza kakao i kawy. Są również używane w celu zmniejszenia erozji. Miasta zaczęły używać ich do zacieniania ulic, jako pasów ochronnych lub do upiększania.

Tysiące ton nasion dika jest sprzedawanych każdego roku, głównie w Afryce.

Odżywianie

Nasiona jadalne dostarczają 697 kalorii w 100 gramowej porcji i następujące składniki odżywcze:

Przybliżony skład kwasów tłuszczowych w nasionach obejmuje kwas mirystynowy (33–70%), kwas laurynowy (20–59) %), kwas oleinowy (1–11%), kwas palmitynowy (2%) i kwas stearynowy (1%).

W przeciwieństwie do miazgi niektórych innych Irvingia spp., miąższ Irvingia gabonensis ma soczysty i słodki smak i jest spożywany na świeżo. 100-gramowa porcja miąższu owocowego dostarcza 61 kalorii i zawiera:

Składniki smakowe miąższu owocowego obejmują zingiberene, kwas cynamonowy, dodekanal i dodekanol, dzięki czemu mają charakter korzenny, ziemisty, owocowy i drożdżowy. p>

Kontrola wagi

Suplementy diety firmy dika pod nazwą „African mango” są sprzedawane w celu kontrolowania masy ciała. Dotychczasowe badania kliniczne nie potwierdziły ich skuteczności, chociaż metaanaliza wykazała, że ​​ Irvingia gabonensis wykazała „pewne potencjalne korzyści dla utraty wagi”, stwierdzając, że „wydaje się być bezpieczna i dobrze tolerowana jako najbardziej częstymi działaniami niepożądanymi są bóle głowy, wzdęcia i trudności w zasypianiu ”oraz że„ ze względu na ograniczone dane nie można obecnie zalecać preparatu Irvingia gabonensis ”.