Amerykański orzech biały

Orzesznik

Orzesznik to rodzaj drzewa obejmujący rodzaj Carya , który obejmuje około 18 gatunków. Pięć lub sześć gatunków pochodzi z Chin, Indochin i Indii (Assam), aż dwanaście pochodzi ze Stanów Zjednoczonych, cztery z Meksyku, a od dwóch do czterech z Kanady. Wiele gatunków orzesznika jest wykorzystywanych do produkcji takich produktów, jak jadalne orzechy lub drewno.

Hikoria to umiarkowane drzewa leśne z pierzastymi liśćmi i dużymi orzechami. Kwiaty hikory to małe, żółtozielone bazie wytwarzane wiosną. Są zapylane przez wiatr i niekompatybilne. Owocem jest kulisty lub owalny orzech o długości 2–5 cm (0,8–2,0 cala) i średnicy 1,5–3 cm (0,6–1,2 cala), zamknięty w czterozaworowej łusce, która pęka w momencie dojrzewania. U większości gatunków łupina orzecha jest gruba i koścista, u niektórych jest cienka, zwłaszcza w przypadku orzecha pekan ( C. illinoinensis ); jest podzielony na dwie połowy, które rozszczepiają się, gdy nasiona kiełkują.

Spis treści

1 Etymologia
2 Gatunki i klasyfikacja
- 2.1 Orzesznik azjatycki
- 2.2 Orzesznik północnoamerykański
3 Ekologia
4 Historia ewolucji
5 Owoce
6 zastosowań
7 Galeria
8 Zobacz także
9 Odnośniki
10 Linki zewnętrzne

2.1 Orzesznik azjatycki
2.2 Orzesznik północnoamerykański

Etymologia

Nazwa „orzesznik „pochodzi od indiańskiego słowa w języku Algonquian (być może Powhatan). Jest to skrót od pockerchicory , pocohicora lub podobnego słowa, które może być nazwą orzecha hikory lub może być mlecznym napojem z takich orzechów. Nazwa rodzaju Carya to starogrecki: κάρυον, káryon , co oznacza „orzech”.

Gatunek i klasyfikacja

Rodzaj Carya należy do rodziny orzechów włoskich Juglandaceae. W systemie APG ta rodzina znajduje się w kolejności Fagales. Wiadomo, że krzyżuje się kilka gatunków, z około dziewięcioma zaakceptowanymi, nazwanymi hybrydami. Orzesznik dziobaty ( Annamocarya sinensis ) to gatunek wcześniej klasyfikowany jako Carya sinensis , ale obecnie uważany za swój własny rodzaj, Annamocarya .

Orzesznik azjatycki

Carya sekt. Sinocarya

Carya dabieshanensis M.C. Liu - Dabie Shan hickory (może być synonimem C. cathayensis )
Carya cathayensis Sarg. - orzesznik chiński
Carya hunanensis W.C.Cheng & amp; R.H. Chang - Hunan hickory
Carya kweichowensis Kuang & amp; AMLu - orzesznik Guizhou
Carya poilanei Leroy - orzesznik Poilane'a
Carya tonkinensis Lecomte - wietnamski orzesznik

Orzeszniki północnoamerykańskie

Carya sekt. Carya - typowe orzeszniki

Carya floridana Sarg. - orzesznik pignutowy
Carya glabra (Mill.) Sweet - orzesznik pignut, orzesznik pignut, orzesznik słodki, orzesznik pignut, orzesznik jasnobrązowy, orzesznik bagienny, orzesznik miotlasty
Carya laciniosa (Mill.) K.Koch - orzesznik kościsty, orzesznik żmijowaty, orzesznik żuchwy, orzech królewski, kora wielkokwiatowa, kora dolna, kora gruba, kora zachodnia
Carya myristiciformis (F.Michx.) Nutt. - orzesznik muszkatołowy, bagienny, gorzki.
Carya ovalis (Wangenh.) Sarg. - orzesznik czerwony, orzesznik przyprawowy, orzesznik słodki (traktowany jako synonim C. glabra przez Flora N. Amer. )
Carya ovata (Mill.) K.Koch - orzesznik shagbark
- C. o. var. ovata - orzesznik północna
- C. o. var. australis - orzesznik południowy, Carolina hickory (syn. C. carolinae-septentrionalis )
Carya pallida (Ashe) Engl. & amp; Graebn. - orzesznik piaskowy
Carya texana Buckley - orzesznik czarny
Carya tomentosa (Poir.) Nutt. - mockernut hickory (syn. C. alba )
† Carya washingtonensis Manchester - Miocene of Kittitas County, Washington

C. o. var. ovata - orzesznik północna
C. o. var. australis - orzesznik południowy, Carolina hickory (syn. C. carolinae-septentrionalis )

Carya sekta. Apocarya - pecans

Carya aquatica (F.Michx.) Nutt. - gorzki pekan lub orzesznik wodny
Carya cordiformis (Wangenh.) K.Koch - gorzki orzesznik
Carya illinoinensis (Wangenh .) K.Koch - pecan
Carya palmeri WE Manning - meksykańska orzesznik

Ekologia

Orzesznik jest używany jako pokarm dla larw niektórych gatunków Lepidoptera. Należą do nich:

Ćma Luna ( Actias luna )
Brown-tail ( Euproctis chrysorrhoea )
Coleophora właściciele spraw, C. laticornella i C. ostryae
ćmy królewskie ( Citheronia regalis ), których gąsienice są znane jako hikorowe rogate diabły
Sfinks orzechowy ( Amorpha juglandis )
Panna młoda (podaj podgatunek Catocala neogama neogama )
Hickory tussock moth ( Lophocampa caryae )

Hickory leaf gall phylloxera ( Phylloxera caryaecaulis ) również wykorzystuje drzewo hikorowe jako źródło pożywienia. Phylloxeridae są spokrewnione z mszycami i mają podobnie złożony cykl życiowy. Jaja wylęgają się wczesną wiosną, a galasy szybko tworzą się wokół rozwijających się owadów. Galasy Phylloxera mogą uszkadzać osłabione lub zestresowane orzeszniki, ale ogólnie są nieszkodliwe. Zdeformowane liście i gałązki mogą spadać z drzewa na wiosnę, ponieważ wiewiórki odrywają zainfekowaną tkankę i zjadają galasy, prawdopodobnie ze względu na zawartość białka lub dlatego, że galasy są mięsiste i smaczne dla wiewiórek. Orzesznik pecan gall curculio ( Conotrachelus elegans ) jest prawdziwym gatunkiem wołka, który również żywi się galasami filoksery żółciowej liści hikory.

Orzesznik pręgowany ( Knulliana cincta ) występuje również na orzesznikach.

Historia ewolucji

Najwcześniejsi przodkowie orzesznika są identyfikowani z ziaren pyłku kredy. Carya , jaką znamy, po raz pierwszy pojawia się w warstwach oligocenu 34 miliony lat temu. Skamieniałości wczesnych orzechów orzesznika mają prostsze, cieńsze skorupy niż współczesne gatunki, z wyjątkiem pekanów, co sugeruje, że drzewa stopniowo rozwinęły mechanizmy obronne przed drapieżnictwem nasion gryzoni. W tym czasie rodzaj rozprzestrzenił się na półkuli północnej, ale plejstoceńska epoka lodowcowa, która rozpoczęła się 2 miliony lat temu, całkowicie wymazała go z Europy. Dystrybucja Carya w Ameryce Północnej również się zmniejszyła i całkowicie zniknęła z kontynentu na zachód od Gór Skalistych. Ponieważ skamieniałości wskazują, że Ameryka Północna ma największą liczbę gatunków Juglandaceae, jest prawdopodobne, że ten rodzaj pochodzi z tego regionu, a później rozprzestrzenił się na Europę i Azję.

Owoce

Jednostki
μg = mikrogramy • mg = miligramy
IU = jednostki międzynarodowe

Niektóre owoce są graniczne i trudne do sklasyfikowania. Orzechy hikory ( Carya ) i orzechy włoskie ( Juglans ) z rodziny Juglandaceae rosną w zewnętrznej łusce; owoce te są czasami uważane za pestkowce lub orzechy pestkowe, a nie za prawdziwe orzechy botaniczne. „Tryma” to specjalistyczne określenie na takie orzechowe pestkowce.

Zastosowania

Drewno orzesznika jest bardzo twarde, sztywne, gęste i odporne na wstrząsy. Istnieją gatunki drewna mocniejsze niż orzesznik i drewno twardsze, ale połączenie siły, twardości, twardości i sztywności występujące w drewnie orzesznika nie występuje w żadnym innym drewnie komercyjnym. Jest używany do rączek narzędzi, rękojeści kilofów, łuków, szprych do kół, wózków, pałek, trzonków kijów lacrosse, trzonków kijów golfowych (czasami nazywane jeszcze kijem hikorowym , mimo że wykonane ze stali lub grafitu), spód nart, laski do chodzenia i do użytku karnego jako przełącznik (jak leszczyna), a zwłaszcza jako laska orzesznikowa w szkołach i do użytku przez rodziców. Wiosła są często wykonane z orzesznika. Ta właściwość drewna orzesznika pozostawiła ślad w niektórych językach rdzennych Amerykanów: w Ojibwe hickory nazywa się mitigwaabaak , jest to związek mitigwaab „łuku” i końcowego -aakw "drzewo liściaste". Ze względu na swoją strukturę słojów, orzesznik jest bardziej podatny na wchłanianie wilgoci niż inne gatunki drewna i dlatego jest bardziej podatny na kurczenie się, wypaczanie lub pęcznienie pod wpływem zmian wilgotności.

Kije baseballowe były dawniej wykonane z orzesznika, ale teraz są częściej wykonane z popiołu. Hickory zastępuje jesion jako drewno z wyboru dla szkockich lśniących patyków (znanych również jako camans). Hikora była szeroko stosowana do budowy wczesnych samolotów.

Hikora jest również wysoko ceniona w piecach opalanych drewnem i chimineas ze względu na wysoką zawartość energii. Drewno orzesznika jest również preferowanym rodzajem wędzenia wędlin. W południowych Stanach Zjednoczonych hikora jest popularna do gotowania z grilla, ponieważ rośnie w tym regionie obficie i dodaje smaku mięsu.

Orzesznik jest czasami używany do podłóg drewnianych ze względu na swoją trwałość i odporność na zużycie i charakter . Drewno orzesznika nie jest znane ze swojej odporności na gnicie.

Ekstrakt z kory orzesznika ziemnego jest również używany w jadalnym syropie podobnym do syropu klonowego, o lekko gorzkim, dymnym smaku. Indianie Cherokee produkowali zielony barwnik z kory hikory, której używali do farbowania tkanin. Kiedy ta kora została zmieszana z korą klonu, wytworzyła żółty barwnik. Popioły z palonego drewna orzesznika były tradycyjnie używane do produkcji silnego ługu (potażu) nadającego się do produkcji mydła.

Orzechy niektórych gatunków są smaczne, podczas gdy inne są gorzkie i nadają się tylko na paszę dla zwierząt. Orzesznik żarłacza i skorupiaka, a także orzesznik, uważane są przez niektórych za najlepsze drzewa orzechowe. Orzechy pekan są najważniejszym drzewem orzechowym pochodzącym z Ameryki Północnej.

Klonalne (szczepione) drzewa tej samej odmiany nie mogą zapylać się nawzajem ze względu na ich samozgodność. Aby zapylenie było skuteczne, należy posadzić razem dwie lub więcej odmian. Sadzonki (wyhodowane z orzechów orzesznika) mają zwykle wystarczającą zmienność genetyczną.

Ze względu na swoją gęstość jest to doskonałe drewno na opał.