Cyperus rotundus

Cyperus rotundus (trawa kokosowa, trawa jawajska, orzechówka, turzyca purpurowa lub purpurowaty, turzyca czerwonooka, khmerski kravanh chruk) to gatunek turzyca (Cyperaceae) występujący w Afryce, południowej i środkowej Europie (na północ od Francji i Austrii) oraz południowej Azji. Słowo cyperus pochodzi od greckiego κύπερος, kyperos , a rotundus pochodzi z łaciny i oznacza „okrągły”. Najwcześniejszą potwierdzoną formą słowa cyperus jest mykeńska greka 𐀓𐀞𐀫, ku-pa-ro , zapisana sylabicznym pismem linearnym B.

Cyperus rotundus to wieloletnia roślina, która może osiągać wysokość do 140 cm (55 cali). Nazwy „trawa orzechowa” i „turzyca orzechowa” - wspólne z gatunkami pokrewnymi Cyperus esculentus - pochodzą od bulw, które nieco przypominają orzechy, chociaż botanicznie nie mają one nic wspólnego z orzechami.

Podobnie jak u innych Cyperaceae, liście wyrastają w rzędach po trzy od podstawy rośliny, na około 5–20 cm (2–8 cali) długości. Pędy kwiatowe mają przekrój trójkątny. Kwiat jest biseksualny i ma trzy wytrzymałość i słupek z trzema piętnami, a kwiatostan ma od trzech do ośmiu nierównych pędów. Owocem jest trądzik o trzech kątach.

Młode rośliny początkowo tworzą białe, mięsiste kłącza o wymiarach do 25 mm (1,0 cala) w łańcuchach. Niektóre kłącza rosną w glebie w górę, a następnie tworzą strukturę przypominającą cebulę, z której wyrastają nowe pędy i korzenie, az nowych korzeni wyrastają nowe kłącza. Inne kłącza rosną poziomo lub w dół i tworzą ciemne czerwono-brązowe bulwy lub łańcuchy bulw.

Preferuje suche warunki, ale toleruje wilgotne gleby i często rośnie na pustkowiach i polach uprawnych.

Spis treści

• 1 Historia
• 2 Zastosowania
  • 2.1 Medycyna ludowa
  • 2.2 Współczesne zastosowania i badania
  • 2.3 Jedzenie
  • 2.4 Maty do spania
• 3 Inwazyjne problemy i ich eliminacja
• 4 Referencje
• 5 Linki zewnętrzne

• 2.1 Medycyna ludowa
• 2.2 Nowoczesne zastosowania i badania
• 2.3 Żywność
• 2.4 Maty do spania

Historia

C. rotundus był częścią zbioru skrobiowych turzyc bulwiastych, które mogły zostać zjedzone przez homininy z pliocenu. Biomarkery i mikroskopowe dowody C. rotundus są obecne w ludzkim kamieniu nazębnym znalezionym w kompleksie archeologicznym Al Khiday w środkowym Sudanie, pochodzącym od przed 6700 rpne do meroickiego królestwa przedislamskiego w latach 300–400 ne. Sugeruje się, że C. Spożycie rotundus mogło przyczynić się do stosunkowo niskiej częstotliwości próchnicy zębów w populacji meroickich mieszkańców Al Khiday ze względu na jego zdolność do hamowania Streptococcus mutans .

DO. rotundus był używany w starożytnym Egipcie, mykeńskiej Grecji i gdzie indziej jako aromatyczny i do oczyszczania wody. Był używany przez starożytnych greckich lekarzy Teofrasta, Pliniusza Starszego i Dioscoridesa zarówno jako lekarstwo, jak i perfumy.

Zastosowania

C. rotundus ma wiele korzystnych zastosowań. Jest to podstawowy węglowodan w regionach tropikalnych dla niedawnych łowców-zbieraczy, aw niektórych kulturach rolniczych jest pokarmem głodowym.

Medycyna ludowa

W tradycyjnej medycynie chińskiej C. rotundus jest uważany za główne zioło regulujące qi.

Roślina jest wymieniana w starożytnej indyjskiej medycynie ajurwedyjskiej Charaka Samhita ( około 100 OGŁOSZENIE). Współczesna medycyna ajurwedyjska używa tej rośliny, znanej jako musta lub musta moola churna , na gorączki, zaburzenia układu pokarmowego, bolesne miesiączkowanie i inne dolegliwości.

Arabowie Lewantu tradycyjnie używa bulw pieczonych, gdy są jeszcze gorące, lub gorącego popiołu ze spalonych bulw, na rany, siniaki i karbunkuły. Zielarze z Zachodu i Islamu, w tym Dioscorides, Galen, Serapion, Paulus Aegineta, Avicenna, Rhazes i Charles Alston, opisali jego zastosowanie jako środka żołądkowego, emmenagogicznego i deobstruent oraz w plastrach zmiękczających.

Właściwości przeciwbakteryjne bulwy mogły pomóc w zapobieganiu próchnicy u ludzi, którzy żyli w Sudanie 2000 lat temu. Mniej niż 1% zębów tej lokalnej populacji miało ubytki, ropnie lub inne oznaki próchnicy, chociaż ludzie ci prawdopodobnie byli rolnikami (zęby wczesnych rolników zwykle miały więcej próchnicy niż zęby myśliwych-zbieraczy, ponieważ wysoka zawartość ziarna w ich dieta stworzyła przyjazne środowisko dla bakterii, które rozwijają się w ustach człowieka, wydalając kwasy, które zjadają zęby).

Nowoczesne zastosowania i badania

W C. zidentyfikowano kilka substancji chemicznych. rotundus : kadalen, cyproten, flawonoidy, seskwiterpeny, terpenoidy, mustakon, izocyperol, acyperon, rotunden, walecyna, kempferol, luteolina, kwercetyna, paczulenon, izopatchoulenon, octan sugeonylu, trioctan celulozy i sugebiol. Seskwiterpen, rotundon, nazywany tak, ponieważ został pierwotnie wyekstrahowany z bulwy tej rośliny, odpowiada za ostry aromat czarnego pieprzu i pieprzny smak niektórych australijskich win Shiraz.

Wyciąg z liści i bulw Cyperus rotundus L. zwiększają przypadkowe ukorzenienie różnych gatunków. Ekstrakty te zawierają dużą ilość auksyn i związków fenolowych, które wspomagają ukorzenianie sadzonek i sadzonek.

Jedzenie

Pomimo gorzkiego smaku bulw są jadalne i mają wartości odżywcze . Część rośliny została zjedzona przez ludzi między okresami mezolitu i neolitu. Roślina jest bogata w węglowodany. Roślina jest spożywana w Afryce na obszarach dotkniętych klęską głodu.

Ponadto bulwy są ważnym źródłem składników odżywczych minerałów i pierwiastków śladowych dla migrujących ptaków, takich jak żurawie.

Maty do spania

Dobrze wysuszona trawa kokosowa jest używana w matach do spania.

Inwazyjne problemy i ich zwalczanie

Cyperus rotundus jest jednym z najbardziej inwazyjne znane chwasty, rozprzestrzeniające się na całym świecie w regionach tropikalnych i umiarkowanych. Został nazwany „najgorszym chwastem świata”, ponieważ jest znany jako chwast w ponad 90 krajach i atakuje ponad 50 upraw na całym świecie. W Stanach Zjednoczonych występuje od Florydy na północ do Nowego Jorku i Minnesoty oraz na zachód do Kalifornii i większości stanów pomiędzy nimi. Na wyżynach Kambodży jest opisywany jako ważny chwast rolniczy.

Jego istnienie na polu znacznie zmniejsza plony, zarówno dlatego, że jest silnym konkurentem o zasoby naziemne, jak i ponieważ jest allelopatyczny, korzenie uwalniające substancje szkodliwe dla innych roślin. Podobnie ma również zły wpływ na ogrodnictwo ozdobne. Trudność w zwalczaniu tej choroby wynika z intensywnego systemu podziemnych bulw i odporności na większość herbicydów. Jest to również jeden z niewielu chwastów, których nie można powstrzymać za pomocą ściółki z tworzywa sztucznego.

Wyrywanie chwastów w ogrodach zwykle powoduje pękanie korzeni, pozostawiając bulwy w ziemi, z których szybko wyłaniają się nowe rośliny. Orka rozprowadza bulwy na polu, pogarszając plagę; Nawet jeśli pług pokroi bulwy na kawałki, nadal mogą z nich wyrosnąć nowe rośliny. Ponadto bulwy mogą przetrwać w trudnych warunkach, co dodatkowo utrudnia wytępienie rośliny. Pielenie w tradycyjnym rolnictwie Azji Południowo-Wschodniej nie usuwa rośliny, ale prowadzi do szybkiego ponownego wzrostu.

Większość herbicydów może zabijać liście rośliny, ale większość nie ma wpływu na system korzeniowy i bulwy. Glifosat może zabić część bulw (razem z większością innych roślin), a jego powtórne zastosowanie może zakończyć się sukcesem. Halosulfuron metylowy kontroluje trawę orzechową po wielokrotnym stosowaniu bez uszkadzania trawników. Roślina nie toleruje cieniowania, a kwas 2,4-dichlorofenoksyoctowy (2,4-D) spowalnia jej wzrost na pastwiskach i uprawach ściółkowych.