Citrullus colocynthis

• Citrullus colocynthoides Pangalo
• Citrullus pseudocolocynthis M.Roem.
• Colocynthis officinalis Schrad.
• Colocynthis vulgaris Schrad.
• Cucumis colocynthis L.

Citrullus colocynthis , z wieloma popularnymi nazwami, w tym colocynth, gorzkie jabłko, gorzki ogórek, pustynna tykwa, egusi, winorośl Sodomy lub dzika tykwa, to pustynna roślina winna pochodząca z basenu Morza Śródziemnego i Azji, zwłaszcza Turcji (szczególnie w regionach takich jak Izmir) i Nubii.

Przypomina pospolitą winorośl arbuzową , ale rodzi małe, twarde owoce z gorzkim miąższem. Pierwotnie nosił naukową nazwę Colocynthis citrullus .

Spis treści

• 1 Pochodzenie, rozmieszczenie i ekologia
• 2 Charakterystyka i morfologia
  • 2.1 Korzenie i łodygi
  • 2.2 Liście
  • 2.3 Kwiaty
  • 2.4 Owoce
  • 2.5 Nasiona
• 3 Uprawa
• 4 Zastosowania
  • 4.1 Medycyna tradycyjna
  • 4.2 Zastosowania kulinarne
  • 4.3 Inne zastosowania i badania
• 5 Zobacz także
• 6 Źródła
• 7 Linki zewnętrzne

• 2.1 Korzenie i łodygi
• 2.2 Liście
• 2.3 Kwiaty
• 2.4 Owoce
• 2.5 Nasiona

• 4.1 Medycyna tradycyjna
• 4.2 Zastosowania kulinarne
• 4.3 Inne zastosowania i badania

Pochodzenie, dystrybucja, i ekologia

C. colocynthis to pustynna roślina winna, która rośnie na piaszczystych, suchych glebach. Pochodzi z basenu Morza Śródziemnego i Azji i jest rozprowadzany na zachodnim wybrzeżu północnej Afryki, na wschód przez Saharę, Egipt aż do Indii, `` PAKISTAN '' '' i dociera również do północnego wybrzeża Morza Śródziemnego i Morza Kaspijskiego . występuje również w zachodnim Pakistanie. przypomina malon wodny. Rośnie również w krajach południowej Europy, jak w Hiszpanii i na wyspach archipelagu greckiego. Na Cyprze uprawiana jest na niewielką skalę; był źródłem dochodu od XIV wieku i nadal jest eksportowany. Jest to roślina jednoroczna lub wieloletnia (na wolności) w indyjskich suchych strefach i ma wysoki wskaźnik przeżywalności w ekstremalnych warunkach kserycznych. W rzeczywistości może tolerować roczne opady od 250 do 1500 mm i roczną temperaturę od 14,8 do 27,8 ° C. Rośnie od poziomu morza do 1500 metrów nad poziomem morza na piaszczystych glinach, glebach subpustynnych i piaszczystych wybrzeżach morskich o pH w zakresie od 5,0 do 7,8.

Charakterystyka i morfologia

Korzenie i łodygi

Korzenie są duże, mięsiste i wieloletnie, co prowadzi do wysokiego wskaźnika przeżywalności ze względu na długi korzeń palowy. Pędy podobne do winorośli rozprzestrzeniają się we wszystkich kierunkach na kilka metrów, szukając czegoś, po czym można się wspiąć. Jeśli są obecne, preferowane są krzewy i zioła i wspinane za pomocą pomocniczych rozgałęziających się wąsów.

Liście

Bardzo podobne do arbuza, liście są palmate i kanciaste z trzema do siedmiu podzielonych płatów.

Kwiaty

Kwiaty są żółte i występują pojedynczo na osiach liści i są uniesione przez żółto-zielonkawe szypułki. Każdy ma subkampanulowaną pięciopłatową koronę i pięcioczęściowy kielich. Są jednopienne, więc męskie (pręciki) i żeńskie części rozrodcze (słupki i jajnik) mają różne kwiaty na tej samej roślinie. Kielich kwiatów męskich jest krótszy niż korona. Mają pięć pręcików, z których cztery są połączone, a jeden jest pojedynczy z pylnikiem jednokształtnym. Kwiaty żeńskie mają trzy staminoidy i jajnik z trzema owocostankami. Dwie płci można rozróżnić, obserwując kulisty i włochaty dolny jajnik żeńskich kwiatów.

Owoce

Owoce są gładkie, kuliste, o średnicy od 5 do 10 cm i wyjątkowo gorzki smak. Kielich jest żółtozielonym owocem, który w dojrzałości staje się marmurowy (żółte paski). Mezokarp jest wypełniony miękkim, suchym i gąbczastym białym miąższem, w którym osadzone są nasiona. Każdy z trzech owocolistków ma sześć nasion. Każda roślina produkuje od 15 do 30 owoców.

Nasiona

Nasiona są szare i mają 5 mm długości i 3 mm szerokości. Są jadalne, ale podobnie gorzkie, o smaku orzechowym i bogate w tłuszcz i białko. Są spożywane w całości lub używane jako nasiona oleiste. Zawartość oleju w nasionach wynosi 17–19% (w / w), w tym 67–73% kwasu linolowego, 10–16% kwasu oleinowego, 5–8% kwasu stearynowego i 9–12% kwasu palmitynowego. Wydajność oleju wynosi około 400 l / ha. Ponadto nasiona zawierają dużą ilość argininy, tryptofanu i aminokwasów zawierających siarkę.

Uprawa

C. colocynthis , roślina wieloletnia, może rozmnażać się zarówno drogą generatywną, jak i wegetatywną. Jednak kiełkowanie nasion jest słabe ze względu na ekstremalne warunki kseryczne, więc rozmnażanie wegetatywne jest bardziej powszechne i skuteczne w przyrodzie. W indyjskiej strefie jałowej wzrost następuje między styczniem a październikiem, ale najkorzystniejszym okresem dla wzrostu wegetatywnego jest lato, które zbiega się z porą deszczową. Wzrost spada, gdy tylko deszcze i temperatura spadają i prawie ustaje w zimnych i suchych miesiącach grudnia i stycznia. Colocynth preferuje gleby piaszczyste i jest dobrym przykładem dobrego gospodarowania wodą, co może być przydatne również w badaniach, aby lepiej zrozumieć, jak rośliny pustynne reagują na stres wodny. Aby zwiększyć produkcję, można zastosować nawóz organiczny. Kolocynt jest również powszechnie uprawiany razem z maniakiem (uprawa międzyplonowa) w Nigerii.

Kolocynt uprawiany cierpi na stres klimatyczny i choroby, takie jak wirus mozaiki ogórka, wirus mozaiki melona, Fusarium więdnie itp. jak każda inna uprawa. Aby to poprawić, opracowano stosunkowo nowy protokół regeneracji w celu uwzględnienia odporności na choroby i stres w celu zwiększenia potencjału plonów i bezpieczeństwa, unikając międzygatunkowych barier hybrydyzacji.

Zastosowania

C. colocynthis może być spożywany lub przetwarzany do dalszych zastosowań w medycynie i jako źródło energii, np. nasiona oleiste i biopaliwo. Charakterystyczne małe nasiona kolocytu znaleziono w kilku wczesnych stanowiskach archeologicznych w północnej Afryce i na Bliskim Wschodzie, szczególnie w Neolitic Armant, Nagada w Egipcie; w miejscach datowanych od 3800 pne do czasów rzymskich w Libii; oraz neolityczne poziomy przed ceramiką w jaskiniach Nahal Hemar w Izraelu. Zohary i Hopf spekulują: „te znaleziska wskazują, że dzika kolocynt była prawdopodobnie używana przez ludzi przed jej udomowieniem”.

Medycyna tradycyjna

Kolocynth był szeroko stosowany w medycynie tradycyjnej wieki. W przednowoczesnej medycynie europejskiej był składnikiem powideł zwanych confectio hamech lub diacatholicon i innych pigułkach przeczyszczających.

W Arabii kolocynt miał liczne zastosowania w medycynie tradycyjnej, np. jako środek przeczyszczający, moczopędny lub na ukąszenia owadów. Proszek z colocynth był czasami używany zewnętrznie z aloesami, maściami lub bandażami. Troches zrobione z colocynth nazywano „troches of alhandal” używanymi jako emetyk.

W tradycyjnej arabskiej medycynie weterynaryjnej sok kolocyntowy był używany do leczenia wykwitów skórnych u wielbłądów.

Zastosowania kulinarne

Nasiona kolocytu, które trzeba podgrzać, aby stały się jadalne, były używane od starożytności jako źródło pożywienia na obszarach Sahary i Sahelu, gdzie uprawy często zawodzą lub regularne rolnictwo jest niemożliwe. Zagadkowe wczesne egipskie ceramiczne pierścienie Claytona znalezione na Pustyni Zachodniej mogły być przenośnymi piecami do pieczenia nasion kolocytu. Mówi się, że pustynni Beduini wytwarzają rodzaj chleba ze zmielonych nasion. Blisko spokrewniony arbuz ( Citrullus lanatus (Thunb)) został udomowiony w starożytnym Egipcie i mógł zostać opracowany na jadalne nasiona z uprawianej kolocynt. W Afryce Zachodniej istnieje pewne zamieszanie między tym gatunkiem a arbuzem, którego nasiona mogą być używane w bardzo podobny sposób. W szczególności nazwa „egusi” może odnosić się do jednej lub obu roślin (lub bardziej ogólnie do innych dyniowatych) jako roślin nasiennych lub do popularnej zupy zrobionej z tych nasion. Mąka nasienna jest bogata w mikroelementy i dlatego może być stosowana w produktach spożywczych, zwłaszcza w regionach z endemicznym niedoborem mikroelementów, takich jak Afryka Zachodnia.

Inne zastosowania i badania

Otrzymany olej z nasion (47%) można wykorzystać do produkcji mydła. Produkcja nie jest bardzo czasochłonna i energochłonna ze względu na zdolność kolocynu do wzrostu na ubogich glebach z niewielką ilością wilgoci i organicznego nawozu. Owoce zbiera się ręcznie, jeszcze niedojrzałe, skórkę usuwa się przez obieranie, a wewnętrzną miazgę wypełnioną nasionami suszy się na słońcu lub w piecach. Plon nasion wynosi około 6,7-10 t / ha, co oznacza, że ​​przy zysku oleju 31-47% oleju może dochodzić do 3 t / ha.

Kwasy oleinowy i linolowy izolowane z C. wyciągi z eteru naftowego colocynthis wykazują larwobójcze działanie przeciwko komarom.