Castanea mollissima

• Jednostki
• μg = mikrogramy • mg = miligramy
• IU = jednostki międzynarodowe

Castanea mollissima (chiński: 板栗; pinyin: bǎnlì ), znany również jako chiński kasztan członek rodziny Fagaceae i gatunek kasztanowca pochodzący z Chin, Tajwanu i Korei.

Spis treści

• 1 Opis
• 2 Taksonomia
• 3 Rozmieszczenie i siedlisko
• 4 Ekologia
• 5 Zastosowań
• 6 Odnośniki
  • 6.1 Cytaty
  • 6.2 Źródła
• 7 Linki zewnętrzne

• 6.1 Cytaty
• 6.2 Źródła

Opis

Jest to drzewo liściaste dorastające do 20 m wysokości z szeroką koroną. Liście są naprzemienne, proste, o długości 10–22 cm i szerokości 4,5–8 cm, z ząbkowanym brzegiem. Kwiaty są wytwarzane w baziach o długości 4–20 cm, z kwiatami żeńskimi u podstawy kotki, a samce na pozostałej części. Owocem jest gęsto kolczasta miseczka o średnicy 4–8 cm, zawierająca dwa lub trzy błyszczące brązowe orzechy; na dzikich drzewach mają one 2–3 cm średnicy. Nazwa naukowa mollissima wywodzi się od miękko owłosionych pędów i młodych liści.

Taksonomia

Synonimy: Castanea bungeana Blume; C. duclouxii Dode; C. fargesii Dode; C. formosana (Hayata) Hayata; C. hupehensis Dode; C. mollissima var. pendula X. Y. Zhou & amp; Z. D. Zhou; C. sativa Miller var. formosana Hayata; C. sativa var. mollissima (Blume) Pampanini; C. vulgaris Lamarck var. yunnanensis Franchet.

W Wietnamie chiński kasztan (język wietnamski: hạt dẻ , język Tày: mác lịch ), są uprawiane w dystrykcie Trùng Khánh, w prowincji Cao Bằng, mają najwyższą jakość z 3,3-5,4% glukozy, 43,36- 46,47% glukozy, 1,16 - 2% lipidów, 3,12 - 3,62% białka, zbadanych przez Wietnamski Krajowy Instytut Badań Warzyw i Owoców w 1999 roku.

Rozmieszczenie i siedlisko

Naturalnie chiński kasztanowiec, drzewo podszytu, był uprawiany w Azji Wschodniej od tysiącleci i nie można określić jego dokładnego pierwotnego zasięgu. W prowincjach Anhui, Fujian, Gansu, Guangdong, Guangxi, Guizhou, Hebei, Henan, Hubei, Hunan, Jiangsu, Jiangxi, Liaoning, Nei Mongol, Qinghai, Shaanxi, Shandong, Shanxi, Sichuan, Xizang, Yunnan i Zhejiang a także na Tajwan i do Korei. Rośnie blisko poziomu morza na północy jego zasięgu i na wysokości do 2800 m na południu. Gatunek preferuje pełne nasłonecznienie i kwaśną, gliniastą glebę i ma średnie tempo wzrostu.

Ekologia

Uprawiany w pobliżu innych gatunków kasztanowca (w tym japońskiego, C . crenata ; kasztan amerykański, C. dentata ; i kasztan słodki, C. sativa ), kasztan chiński łatwo zapyla je krzyżowo, tworząc hybrydy.

Kasztany chińskie ewoluowały przez długi czas we współistnieniu z chorobą grzybową kory kasztanowca ( Cryphonectria parasitica , dawniej Endothia parasitica ) i mają wyewoluował bardzo skuteczną odporność na zarazę, prawdopodobnie bardziej niż jakikolwiek inny gatunek kasztana, tak że chociaż nie jest odporny, po zarażeniu zwykle odnosi nie więcej niż niewielkie uszkodzenia. Ważne jest jednak, aby zdać sobie sprawę, że chińskie kasztany różnią się znacznie odpornością na zarazę. Niektóre osoby są dość podatne, podczas gdy inne są zasadniczo odporne na chorobę. Kasztan japoński jest również stosunkowo odporny na zarazę, podczas gdy kasztan europejski jest nieco mniejszy. XIX wieku kasztany chińskie i japońskie zostały przywiezione do Stanów Zjednoczonych z zamiarem wykorzystania ich jako drzew sadowych ze względu na ich mały, kompaktowy rozmiar w porównaniu z wysokim kasztanem amerykańskim. Wyniki były niestety katastrofalne, ponieważ importowane gatunki azjatyckie wprowadziły zarazę, na którą C. dentata nie wykazywało żadnego oporu. Choroba została po raz pierwszy zauważona na drzewie w Brooklyn Zoo w 1904 roku i szybko rozprzestrzeniła się poza kontrolą, niszcząc amerykańskie kasztany. W ciągu 30 lat w ich rodzimym zasięgu pozostało bardzo niewiele. W Ameryce Północnej prowadzono aktywny program krzyżowania kasztanów chińskich i amerykańskich, aby spróbować zmaksymalizować różne pożądane cechy kasztana amerykańskiego, takie jak większy wzrost, większy rozmiar liści, większy rozmiar orzecha i większa słodycz orzecha, a także izolowanie i przenoszenie odporności na zarazę z chińskiego kasztana.

Zastosowania

Orzechy są jadalne, a drzewo to jest szeroko uprawiane we wschodniej Azji; Do produkcji orzechów wybrano ponad 300 odmian, podzielonych na pięć głównych grup regionalnych: północną, dolinę rzeki Jangcy, Syczuan i Guizhou, południową i południowo-zachodnią. Poza tym kasztanowiec Dandong (należący do kasztanowca japońskiego - Castanea crenata ) jest główną odmianą w prowincji Liaoning. Niektóre odmiany, takie jak „Kuling”, „Meiling” i „Nanking”, mają duże orzechy o średnicy do 4 cm. Orzechy są słodkie i niektórzy uważają, że mają najlepszy smak ze wszystkich kasztanów, chociaż inni twierdzą, że nie są tak dobre jak kasztan amerykański. Orzechy są również ważnym źródłem pożywienia dla dzikich zwierząt.