Caryocar brasiliense

Caryocar brasiliensis ( lapsus )

Caryocar brasiliense , znany jako pequi (portugalska wymowa:,) lub „orzech souari”, podobnie jak jego kongenery, jest jadalnym owocem popularnym w niektórych obszarach Brazylii, zwłaszcza w środkowo-zachodniej Brazylii.

Spis treści

• 1 Taksonomia
• 2 Zapylanie
• 3 Owoce
• 4 Stosowanie przez ludzi i status
• 5 Znaczenie ekologiczne
• 6 Przypisy
• 7 Odnośniki
• 8 Linki zewnętrzne

Taksonomia

Drzewo pequi dorasta do 10 m (30 stóp) wysokości. Występuje powszechnie w środkowym brazylijskim siedlisku cerrado od południowej Pará do Parany i północnego Paragwaju. Jego liście są duże, twarde, owłosione i palmate, z trzema listkami. W przeciwieństwie do większości innych drzew cerrado kwitnie w suchych miesiącach zimowych, mniej więcej od lipca do września.

Żółtawo-białe kwiaty są hermafrodytami i zawierają wiele pręcików; przypominają nieco ogromny, blady kwiat dziurawca zwyczajnego (daleki krewny wśród Malpighiales). Często na kwiatostan przypada dwa tuziny lub więcej kwiatów.

Zapylanie

Zapylanie odbywa się głównie przez nietoperze i, jak zwykle w takich przypadkach, kwiaty nie mają przyjemnego zapachu, ale wytwarzają obfite cienki nektar. Kwiaty otwierają się wieczorem i wytwarzają nektar przez całą noc, zanikając wczesnym rankiem. Ostatni nektar każdej nocy, produkowany około świtu, wydaje się bogatszy w cukry niż ten produkowany w nocy, chociaż jest go znacznie mniej. Ćmy, nocne osy i mrówki odwiedzają kwiaty nocą. Dwie pierwsze mogą zapylać, ale nie są znane z tego, że mają duże znaczenie.

W ciągu dnia kwiaty odwiedzają pszczoły i osy, które żywią się pozostałym pyłkiem. Od zmierzchu do zaprzestania produkcji nektaru kolibry mogą odwiedzać kwiaty. Podczas gdy większość z nich robi to tylko oportunistycznie, niektóre gatunki - np. Widelec ogoniasta ( Thalurania furcata ), aw szczególności szmaragd z błyszczącym gardłem ( Amazilia fimbriata ) - wydaje się, że regularnie odwiedzają kwiaty drzewa pequi.

Co ważniejsze, odnotowuje się wizyty małych "tanagers" rodzin Thraupidae i Cardinalidae około zmierzchu. W szczególności gatunki, takie jak guira tanager ( Hemithraupis guira ), białopłetwy tanager ( Tachyphonus rufus ) i palma ( Thraupis palmarum ) i sayaca tanagers ( T. sayaca ) zdają się lubić nektar z kwiatów pequi i spędzają dużo czasu na karmieniu się nim, jeśli jest dostępny. Ale nawet sójki kędzierzawe ( Cyanocorax cristatellus ) były obserwowane, jak wiszą wokół kwitnących drzew pequi o świcie, choć być może nie tylko dla nektaru, biorąc pod uwagę, że wiele owadów zwabionych przez niego wcześniej wciąż by się kręciło wokół

Ponieważ stygmaty wysychają o świcie, nie jest jasne, czy ptaki, zwłaszcza garbniki, odgrywają rolę w zapylaniu, czy tylko korzystają z łatwej porannej przekąski, szczególnie biorąc pod uwagę, że podczas okres kwitnienia C. brasiliense , niewiele takich pokarmów jest dostępnych.

Owoce

Owoce zaczynają się ciemnofioletowo, stają się oliwkowozielone, a na koniec ciemnozielone, gdy dojrzewają, co zajmuje około 5-6 miesięcy . Dojrzałe owoce są wielkości pomarańczy. Przypominają mangostana (innego odlegle spokrewnionego przedstawiciela Malpighiales) w posiadaniu kilku (zwykle 1-4) segmentów papkowatej owocni w skórze, żółtej i typowo mocnej w smaku i zapachu, łączącej słodkie, owocowe i serowe aromaty. Pochodzi to głównie z lotnych estrów etylowych.

W mezokarpie osadzone jest jasnobarwne nasiona otoczone czarniawą skorupą pokrytą cienkimi i twardymi drzewiastymi kolcami, chociaż w naturze występują osobniki bez kolców. Zarówno mezokarp, jak i nasiona są jadalne dla ludzi, a także dla wielu zwierząt, w tym zwykle mięsożernych gatunków, takich jak karakara żółtogłowa ( Milvago chimachima ).

Stosowanie przez ludzi i status

Miąższ Pequi jest bardzo popularnym pożywieniem w Goiás, Mato Grosso i Minas Gerais, spożywanym na surowo lub przygotowywanym lub używanym jako składnik do gotowania lub do aromatyzowania napojów. Szczególnie popularny jest pequi z ryżem i kurczakiem.

Miąższ pequi matowieje srebrne sztućce, a spożywane na surowo najlepiej smakuje je z ręki. Należy uważać, aby delikatnie zeskrobać miazgę z jamy zębami: kolce mogą oderwać się i zranić usta, powodując znaczny ból i trudne do usunięcia.

Doły z kolcami i pozostałą miazgą mogą być pozostawiony do wyschnięcia na słońcu przez około dwa dni. Następnie kolce można zeskrobać nożem lub patyczkiem, a dołek można otworzyć, aby wyodrębnić nasiona. Z tego ostatniego pozyskiwany jest komercyjnie jadalny olej pequi. Można je również piec jak orzeszki ziemne i spożywać z solą jako bogatą przekąskę.

Prawie każda część drzewa nadaje się do celów spożywczych, medycznych lub budowlanych. Pequi odgrywa ważną rolę w kulturze rdzennych mieszkańców brazylijskiego regionu Cerrado. Tradycyjnie Brazylijczycy z obszarów wiejskich sadzą pequi wokół wiosek; nasiona kiełkują długo, więc nowe drzewa muszą być sadzone tak często, aby ich podaż nie ustała. Popyt na owoce wzrósł w ostatnich dziesięcioleciach, podczas gdy siedlisko zostało zniszczone, co spowodowało nadwyrężenie stad. W jednym z raportów napisano:

„Pequi jest głównym symbolem tej restrukturyzacji gospodarki. Pequi jest zwykle konsumowane przez ludność strefy Cerrado i jest głęboko zakorzenione w regionalnej kulturze i kuchni. Dla Mineiros, mieszkańców Cerrado z Minas Gerais, pequi nie należy do nikogo, ponieważ należy do wszystkich, dlatego zachowują swoje rodowe prawo do zabrania go wszędzie tam, gdzie jest, na terenie publicznym lub prywatnym, ogrodzonym lub nieogrodzonym ziemi itp., gdziekolwiek się znajdował, pequi był zawsze „dostępny” dla społeczności regionalnej. ”

Znaczenie ekologiczne

Biorąc pod uwagę znaczenie nietoperzy i być może ptaków w zapylaniu, usuwanie rodzimych lasów może mieć długoterminowy negatywny wpływ na plony owoców, nawet jeśli nie C. drzewa brasiliense są fizycznie uszkodzone. Dotyczy to innych rodzimych zapylaczy, takich jak Melipona quadrifasciata i Scaptotrigona postica , ponieważ gniazdują na drzewach pequi, zwykle budując gniazda w dziuplach drzew. Ochrona siedlisk zapylaczy ma prawdopodobnie kluczowe znaczenie dla obfitych plonów cennych owoców i innych produktów.

Przypisy

1. ^ a b c d Melo (2001)
2. ^ Luiz José Rodrigues, Nélio Ranieli Ferreira de Paula, Daniella Moreira Pinto, Eduardo Valério de Barros Vilas Boas (Marzec 2015). „Wzrost i dojrzewanie owoców pequi z brazylijskiego cerrado”. Nauka o żywności i technologia (Campinas) . 35: 11–17. doi: 10.1590 / 1678-457X.6378.CS1 maint: wiele nazw: lista autorów (link) .mw-parser-output cite.citation {font-style: inherit} .mw-parser-output .citation q {cudzysłowy: " "" "" '""' "} .mw-parser-output .id-lock-free a, .mw-parser-output .citation .cs1-lock-free a {background: linear-gradient (przezroczysty, przezroczysty) , url ("// upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/65/Lock-green.svg")right 0.1em center / 9px no-repeat} .mw-parser-output .id-lock-limited a , .mw-parser-output .id-lock-registration a, .mw-parser-output .citation .cs1-lock-limited a, .mw-parser-output .citation .cs1-lock-registration a {background: linear -gradient (przezroczysty, przezroczysty), url ("// upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/d6/Lock-gray-alt-2.svg")right 0.1em center / 9px no-repeat} .mw -parser-output .id-lock-subscription a, .mw-parser-output .citation .cs1-lock-subscription a {background: linear-gradient (transparent, transparent), url ("// upload.wikimedia.org/ wikipedia / commons / a / aa / Lock-red-alt-2.svg ") right 0.1em center / 9px no-repeat} .mw-parse r-output .cs1-subscription, .mw-parser-output .cs1-Registration {color: # 555} .mw-parser-output .cs1-subskrypcja span, .mw-parser-output .cs1-rejestracja span {border- dół: kropkowane 1px; kursor: pomoc} .mw-parser-output .cs1-ws-icon a {background: linear-gradient (przezroczysty, przezroczysty), url ("// upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4 /4c/Wikisource-logo.svg")right 0.1em center / 12px no-repeat} .mw-parser-output code.cs1-code {color: inherit; background: inherit; border: none; padding: inherit} .mw -parser-output .cs1-hidden-error {display: none; font-size: 100%}. mw-parser-output .cs1-visible-error {font-size: 100%}. mw-parser-output .cs1 -maint {display: none; color: # 33aa33; margin-left: 0.3em} .mw-parser-output .cs1-subscription, .mw-parser-output .cs1-registration, .mw-parser-output .cs1- format {font-size: 95%}. mw-parser-output .cs1-kern-left, .mw-parser-output .cs1-kern-wl-left {padding-left: 0.2em} .mw-parser-output .cs1-kern-right, .mw-parser-output .cs1-kern-wl-right {padding-right: 0.2em} .mw-parser-output .citation .mw-selfli nk {font-weight: inherit}
3. ^ Olmos et al. (2006)
4. ^ Andréa Madalena Maciel Guedes, Rosemar Antoniassi i Adelia Ferreira de Faria -Machado (wrzesień 2017). „Pequi: brazylijski owoc o potencjalnych zastosowaniach w przemyśle tłuszczowym”. OCL . 24 (5): D507. doi: 10.1051 / ocl / 2017040.
5. ^ Soares dos Santos André i wsp. (2002)
6. ^ Antonini, Yasmine; Martins, Rogério P. (01.09.2003). „Wartość gatunku drzewa (Caryocar brasiliense) dla pszczoły bezżądłowej Melipona quadrifasciata quadrifasciata”. Journal of Insect Conservation . 7 (3): 167–174. doi: 10.1023 / A: 1027378306119. ISSN 1366-638X. S2CID 6080884.
7. ^ Anotnini, Y; RP Martins (lipiec 2003). „Wartość gatunku drzewa (Caryocar brasiliense) dla pszczoły bezżądłowej Melipona quadrifasciata quadrifasciata”. Journal of Insect Conservation . 7 (3): 167–174. doi: 10.1023 / A: 1027378306119. S2CID 6080884.