Carya tomentosa

Carya alba L.

Carya tomentosa , (mockernut hickory, mockernut, white hickory, whiteheart hickory, hognut, bullnut) to drzewo z rodziny Juglandaceae lub orzecha włoskiego. Najliczniejszy z orzeszników, pospolity we wschodniej połowie Stanów Zjednoczonych, jest długowieczny, osiągając niekiedy wiek 500 lat. Orzesznik o prostym wzroście, wysoki procent drewna, jest używany do produkcji produktów wymagających wytrzymałości, twardości i elastyczności. Drewno jest również doskonałym drewnem opałowym. Liście żółkną jesienią.

Nazwa gatunku pochodzi od łacińskiego słowa tomentum , oznaczającego „pokryte gęstymi, krótkimi włoskami” i odnosi się do spodniej strony liści, które pomagają zidentyfikować gatunek. Zwana także białą orzesznicą ze względu na jasny kolor drewna, potoczna nazwa mockernut pochodzi od dużego owocu o grubej łusce z bardzo małymi ziarnami mięsa w środku.

Spis treści

• 1 Siedlisko
  • 1.1 Zasięg rodzimy
  • 1.2 Klimat
  • 1.3 Gleby i topografia
• 2 Powiązana pokrywa lasów
• 3 Historia życia
  • 3.1 Rozmnażanie i wczesny wzrost
    • 3.1.1 Kwitnienie i owocowanie
    • 3.1.2 Produkcja i rozpowszechnianie nasion
    • 3.1.3 Rozwój sadzonki
    • 3.1.4 Rozmnażanie wegetatywne
  • 3.2 Dojrzałość drzewka i tyczki
    • 3.2.1 Wzrost i plony
    • 3.2.2 Przyzwyczajenie do zakorzenienia
    • 3.2.3 Reakcja na konkurencję
    • 3.2.4 Szkodliwe czynniki
• 4 Specjalne zastosowania
• 5 Genetyka
• 6 Galeria
• 7 Referencje
• 8 źródeł
• 9 linków zewnętrznych

• 1.1 Zakres rodzimy
• 1.2 Klimat
• 1.3 Gleby i topografia

• 3.1 Reproducti na i wczesny wzrost
  • 3.1.1 Kwitnienie i owocowanie
  • 3.1.2 Produkcja i rozpowszechnianie nasion
  • 3.1.3 Rozwój sadzonek
  • 3.1 .4 Rozmnażanie wegetatywne
• 3.2 Młode drzewka i tyczki do dojrzałości
  • 3.2.1 Wzrost i plon
  • 3.2.2 Zakorzenienie
  • 3.2.3 Reakcja na konkurencję
  • 3.2.4 Agenci szkodzący

• 3.1.1 Kwitnienie i owocowanie
• 3.1.2 Produkcja nasion i rozpowszechnianie
• 3.1.3 Rozwój sadzonek
• 3.1.4 Rozmnażanie wegetatywne

• 3.2.1 Wzrost i plony
• 3.2.2 Przyzwyczajenie do zakorzenienia
• 3.2.3 Reakcja na konkurencję
• 3.2.4 Czynniki szkodliwe

Siedlisko

Rodzimy zakres

Orzesznik Mockernut, prawdziwa orzesznik, rośnie od Massachusetts i Nowego Jorku na zachód do południowego Ontario i północnego Illinois; potem do południowo-wschodniej Iowa, Missouri i wschodniego Kansas, na południe do wschodniego Teksasu i na wschód do północnej Florydy. Gatunek ten nie występuje w Michigan, New Hampshire i Vermont, jak wcześniej zmapował Little. Orzesznik Mockernut występuje najczęściej na południu poprzez Wirginię, Karolinę Północną i Florydę, gdzie występuje najczęściej z orzeszników. Występuje również w dolnej części doliny Mississippi, a największy wzrost występuje w dolnym dorzeczu rzeki Ohio oraz w Missouri i Arkansas.

Klimat

Klimat, w którym rośnie orzesznik pospolity, jest zwykle wilgotny. W jego zakresie średnie roczne opady wynoszą od 890 mm (35 cali) na północy do 2030 mm (80 cali) na południu. W okresie wegetacyjnym (od kwietnia do września) roczne opady wahają się od 510 do 890 mm (20 do 35 cali). Około 200 cm (79 cali) rocznych opadów śniegu jest powszechne w północnej części pasma, ale śnieg jest rzadki w części południowej.

Roczne temperatury wahają się od 10 do 21 ° C (50 do 70 ° FA). Miesięczne średnie temperatury wahają się od 21 do 27 ° C (70 do 80 ° F) w lipcu i od -7 do 16 ° C (20 do 60 ° F) w styczniu. Ekstremalne temperatury są znacznie powyżej 38 ° C (100 ° F) i poniżej -18 ° C (0 ° F). Okres wegetacyjny trwa około 160 dni w północnej części pasma i do 320 dni w jego południowej części.

Gleby i ukształtowanie terenu

Na północy orzesznik mockernut występuje na suchszych glebach grzbietów i zboczy, rzadziej na wilgotnych lasach i dnach aluwialnych. Gatunek najlepiej rośnie i rozwija się na głębokich, żyznych glebach. W górach Cumberland i na wzgórzach południowej Indiany rośnie na suchych stanowiskach, takich jak południowe i zachodnie zbocza lub suche grzbiety. W Alabamie i Mississippi rośnie na glebach piaszczystych z sosną krótkolistną ( Pinus echinata ) i sosną loblolly ( P taeda ). Jednak większość sprzedawanych jarzyn rośnie na umiarkowanie żyznych glebach wyżynnych.

Orzesznik Mockernut rośnie głównie na ultisolach występujących na około 65% jego zasięgu, w tym na większości południowych i północno-wschodnich Stanów Zjednoczonych. Gleby te są ubogie w składniki odżywcze i zwykle wilgotne, ale w ciepłym sezonie są one przez część czasu suche. Wzdłuż środkowego Atlantyku oraz w południowym i zachodnim paśmie orzesznika pospolitego rośnie na różnych glebach na zboczach o nachyleniu do 25%, w tym w kombinacjach drobnych i gruboziarnistych glin, glin i dobrze przepuszczalnych piasków kwarcowych. Na stromych zboczach powyżej 25% mockernut często rośnie na gruboziarnistych glinach.

Mockernut rośnie na inceptisolach w około 15% swojego zasięgu. Te gliniaste gleby są od umiarkowanej do wysokiej zawartości składników odżywczych i znajdują się głównie w Appalachach na łagodnych do umiarkowanych zboczach, gdzie w okresie wegetacji rośliny mają dostęp do wody. W północnych Appalachach, na stokach 25% lub mniej, orzesznik pospolity rośnie na słabo osuszonych glinach z fragipanem. W środkowych i południowych Appalachach na stokach 25% lub mniej, orzesznik pospolity rośnie na drobnych glinach. Na bardziej stromych zboczach rośnie na gruboziarnistych glinach.

W północno-zachodniej części pasma mockernut rośnie na molizolach. Gleby te mają głęboki, żyzny poziom powierzchni o grubości większej niż 25 cm (9,8 cala). Mollisole charakterystycznie tworzą się pod trawą w klimatach z umiarkowanymi lub wysokimi opadami sezonowymi.

Mockernut rośnie na różnych glebach, w tym na wilgotnych, drobnych glinach i glebach piaszczystych, które często były palone, zaorane i wypasane. Alfisole są również obecne na tych obszarach i zawierają średnią do dużej podaż składników odżywczych. Woda jest dostępna dla roślin przez ponad pół roku lub przez ponad trzy kolejne miesiące w okresie wegetacji. Na zboczach o 25% lub mniejszych, mockernut rośnie na wilgotnych lub wilgotnych glebach gliniastych o wysokiej zawartości węglanów.

Pokrywowa lesistość

Orzesznik Mockernut jest związany z dębem wschodnim. las orzesznikowy i bukowo-klonowy. Gatunek nie występuje w wystarczającej liczbie, aby można go było włączyć jako gatunek tytułowy do typów pokrycia leśnego Towarzystwa Leśników Amerykańskich. Niemniej jednak jest identyfikowany jako gatunek powiązany w ośmiu typach osłon. Trzy typy dębów wyżynnych i typ gruntu dennego są od subclimax do climax.

W typach dębu wyżynnego lasów centralnych, mockernut jest powszechnie kojarzony z:

• pignut hickory ( Carya glabra )
• orzesznik shagbark ( C. ovata )
• orzesznik beczkowy ( C. cordiformis )
• dąb czarny ( Quercus velutina )
• dąb szkarłatny ( Q. coccinea )
• dąb post ( Q. stellata )
• dąb buraczany ( Q. macrocarpa )
• guma czarna ( Nyssa sylvatica )
• topola żółta ( Liriodendron tulipifera )
• klony ( Acer spp.)
• jesion biały ( Fraxinus americana )
• wschodnia sosna biała ( Pinus strobus )
• wschodnia cykuta ( Tsuga canadensis )

Wspólna roślinność podszytu obejmuje:

• kwitnący dereń ( Cornus Florida )
• sumak ( Rhus spp.)
• sassafras ( Sassafras albidum )
• kwaśne ( Oxydendrum arboreum )
• omszczyk pospolity ( Amelanchier spp.)
• redbud ( Cercis canadensis )
• eas rybitwa hophornbeam ( Ostrya virginiana )
• Grab amerykański ( Carpinus caroliniana )

Mockernut jest również powiązany z:

• dzikie winogrona ( Vitis spp.)
• różanecznik różany ( rododendron maksimum )
• wawrzyn górski ( Kalmia latifolia )
• greenbriers ( Smilax spp.)
• borówki ( Vaccinium spp.)
• oczar wirginijski ( Hamamelis virginiana )
• spicebush ( benzoes Lindera )
• herbata New Jersey ( Ceanothus americanus )
• dzika hortensja ( Hydrangea arborescens )
• kleszcz-koniczyna ( Desmodium spp.)
• bluestem ( Andropogon spp.)
• owsianka uboga ( Danthonia spicata )
• turzyca ( Carex spp.)
• pussytoes ( Antennaria spp.)
• nawłoć ( Solidago spp.)
• astry ( Aster lub inne rodzaje, w zależności od klasyfikacji).

W południowym lesie , mockernut rośnie wraz z:

• shortleaf sosna
• sosna loblolly
• orzesznik pignut
• gumy
• dęby
• kwaśne drzewo
• skrzydlaty wiąz ( Ulmus alata )
• kwitnący dereń
• redbud
• kwaśne drzewo
• persimmon ( Diospyros uirginiana )
• redcedar wschodni ( Juniperus virginiana )
• sumaki
• głóg ( Crataegus spp.)
• borówki
• wiciokrzew ( Lonicera spp.)
• wawrzyn górski
• kalina
• greenbriers
• winogrona

W typie loblolly sosnowo-liściastym w południowym lesie, mockernut powszechnie rośnie na wyżynach i suchszych stanowiskach z:

• dąb biały ( Quercus alba )
• dąb słupkowy
• dąb czerwony północny ( Q. rubra )
• dąb czerwony południowy ( Q. falcata )
• dąb szkarłatny
• kudłaty i orzeszki ziemne
• jeżówka
• kwitnący dereń
• głóg
• kwaśne drewno
• zielonkawe
• winogrona
• wiciokrzew
• borówka

W na dnie południowych mockernut występuje w typie kasztanowca dębowo-wiśniowego dębu wraz z:

• jesion zielony ( Fraxinus pennsylvanica )
• jesion biały
• shagbark
• Shellbark hickory ( Carya laciniosa )
• biczówka
• biały dąb
• delta post Oak ( Quercus stellata var. paludosa)
• Shumard Oak ( Q. shumardii )
• dzika dzika.

Drzewa bazowe obejmują:

• Amerykański pawpaw ( Asimina triloba )
• kwitnący dereń
• kasztanowiec malowany ( Aesculus sylvatica )
• Grab amerykański
• diabeł-laska ( Aralia spinosa )
• redbud
• Amerykański ostrokrzew ( Ilex opaca )
• Dwarf palmetto ( Sabal drobne )
• Wierzba przybrzeżna ( Salix caroliniana )

Historia życia

Rozmnażanie i wczesne wzrost

Orzesznik Mockernut jest jednopienny - kwiaty męskie i żeńskie są wytwarzane na tym samym drzewie. Kwiaty męskie Mockernut to kotki o długości około 10 do 13 cm (3,9 do 5,1 cala) i mogą być wytwarzane na gałęziach z kątów liści z poprzedniego sezonu lub z wewnętrznych łusek końcowych pąków u podstawy obecnego wzrostu. Kwiaty żeńskie pojawiają się w postaci krótkich kłosów na szypułkach, zakończonych pędami bieżącego roku. Kwitnie wiosną od kwietnia do maja, w zależności od szerokości geograficznej i pogody. Zwykle kwiaty męskie pojawiają się przed kwiatami żeńskimi. Orzeszniki wytwarzają bardzo duże ilości pyłku, który jest rozpraszany przez wiatr.

Owoce są samotne lub sparowane i kuliste, dojrzewają we wrześniu i październiku i mają około 2,5 do 9,0 cm (0,98 do 3,54 cala) długości z krótka podstawa w kształcie szyi. Owoc ma grubą, czterożebrową łuskę o grubości od 3 do 4 mm (0,12 do 0,16 cala), która zwykle dzieli się od środka do podstawy. Orzech jest wyraźnie czterokątny z czerwono-brązową, bardzo twardą łupiną o grubości od 5 do 6 mm (0,20 do 0,24 cala), zawierającą małe jadalne jądro.

Nasiona są rozproszone od września do grudnia. Orzesznik Mockernut potrzebuje co najmniej 25 lat, aby osiągnąć komercyjny wiek nasienny. Optymalna produkcja nasion występuje w wieku od 40 do 125 lat, a maksymalny wiek podany dla komercyjnej produkcji nasion to 200 lat.

Dobre uprawy nasienne występują co dwa do trzech lat, a lekkie uprawy nasion w latach pośrednich. Około 50 do 75% świeżych nasion wykiełkuje. Czternaście drzew orzesznika pospolitego w południowo-wschodnim Ohio produkowało średnio 6 285 orzechów w ciągu 6 lat; około 39% było zdrowych, 48% zostało przerwanych, a 13% miało uszkodzenia spowodowane owadami. Hickory Shuckworm ( Laspeyresia caryana ) jest prawdopodobnie głównym czynnikiem ograniczającym kiełkowanie.

Orzesznik Mockernut produkuje jedno z najcięższych nasion tego gatunku; zakres oczyszczonych nasion wynosi od 70 do 250 nasion / kg (32 do 113 / funt). Nasiona rozprzestrzeniają się głównie przez grawitację i dzikie zwierzęta, zwłaszcza wiewiórki. Ptaki również pomagają w rozsiewaniu nasion. Dzikie zwierzęta, takie jak wiewiórki i wiewiórki, często zakopują nasiona w pewnej odległości od drzewa nasiennego.

Nasiona orzesznika wykazują spoczynek embrionów, który można przezwyciężyć przez rozwarstwienie w wilgotnym podłożu w temperaturze od 1 do 4 ° C (33 ° do 40 ° F) przez 30 do 150 dni. W przypadku przechowywania przez rok lub dłużej nasiona mogą wymagać stratyfikacji tylko przez 30 do 60 dni. Orzechy rzadko pozostają żywotne w ziemi dłużej niż jeden rok. Gatunki orzesznika zwyczajnego wymagają umiarkowanie wilgotnego podłoża do wysiewu dla zadowalającego kiełkowania nasion, a orzesznik pospolity wydaje się najlepiej rozmnażać się w wilgotnym buszu. Kiełkowanie jest hipogenezy.

Sadzonki Mockernut nie rosną szybko. Wzrost wysokości sadzonek jarzębiny obserwowanej w dolinie Ohio na otwartej lub w lekkim cieniu na czerwonej glebie gliniastej był następujący:

Orzesznik zwyczajny obficie wyrasta z pniaków po ścięciu i pożarze. Wraz ze wzrostem wielkości pni zmniejsza się liczba pni, z których powstają kiełki; wiek jest prawdopodobnie bezpośrednio skorelowany z rozmiarem i kiełkowaniem kikuta. Zarządzanie zagajnikami jest możliwe dzięki prawdziwym orzesznikom. Prawdziwe orzeszniki są trudne do rozmnażania z sadzonek. Madden omówił techniki selekcji, pakowania i przechowywania drewna rozmnożeniowego orzesznika. Reed wskazał, że najbardziej przebadanymi gatunkami orzesznika ziemnego jako podkładki dla szczepów orzesznika pekan były mockernut i orzesznik wodny ( Carya aquatica ).

Jednak podkładka pekanowa rosła powoli i ograniczała wzrost wierzchołków pekan. Poza tym ten przeszczep rzadko wytwarzał drzewo, które dobrze się niosło lub dawało duże orzechy.

Sadzonka i tyczki osiągają dojrzałość

Orzesznik Mockernut to duża, prawdziwa hikora o gęstej koronie. Gatunek ten czasami rośnie do około 30 m (98 stóp) wysokości i 91 cm (36 cali) średnicy na wysokości pierśnicy (pierśnica), ale wysokość i średnice zwykle wahają się od około 15 i 46 do 61 cm (5,9 i 18,1 do 24,0 cali). ).

Stosunek wysokości do wieku jest następujący:

Obecny roczny wzrost orzesznika pospolitego na stanowiskach suchych szacuje się na około 1,0 m³ / ha (15 ft³ / akr) . W drzewostanach w pełni obsadzonych na glebach średnio żyznych szacuje się 2,1 m³ / ha (30 ft³ / akr), chociaż w Ohio odnotowano roczne tempo wzrostu 3,1 m³ / ha (44 ft³ / akr) (26). Masy zielonego drewna i kory dla drzew makietowych o wielkości handlowej z mieszanego drewna liściastego w Gruzji są dostępne dla wszystkich pni drzew i kłód tartacznych do 4-calowego wierzchołka dla drzew o pierśnicy od 5 do 22 cali.

Dostępne dane dotyczące wzrostu i inne informacje z badań są podsumowane dla gatunków orzesznika, a nie dla poszczególnych gatunków. Trimble porównał tempo wzrostu różnych gatunków drewna liściastego z Appalachów, w tym gatunku orzesznika dominującego kodominującego drzewa orzesznika 38 do 51 cm (15 do 20 cali) w pierśnicy na dobrych stanowiskach dębowych. i> Prunus serotina ) i klon cukrowy ( Acer saccharum ). Hikorie należały do ​​kategorii tempa wzrostu: dąb biały, brzoza słodka ( Betula lenta ) i buk amerykański ( Fagus grandifolia ). Drzewa hikory z dominującym kodominacją rosły około 3 mm (0,12 cala) pierśnicy rocznie w porównaniu do 5 mm (0,20 cala) dla gatunków o umiarkowanym wzroście (czeremcha) i 6 mm (0,24 cala) dla gatunków szybciej rosnących (żółty- topola i dąb czerwony). Równania są dostępne do przewidywania objętości brutto do sprzedaży na podstawie średnic pnia orzesznika w Ohio. Opisano również procedury przewidywania średnic i wysokości oraz opracowywania tabel objętości dla dowolnej handlowej górnej średnicy gatunków orzesznika w południowym Illinois i Zachodniej Wirginii. Generalnie epikormiczne rozgałęzienia nie są problemem w przypadku gatunków orzesznika, ale kilka gałęzi się zdarza.

Prawdziwe orzeszniki, takie jak mockernut, rozwijają długi korzeń palowy z kilkoma bocznymi. Wczesny wzrost korzeni następuje głównie w korzeniu palowym, który zwykle osiąga głębokość od 30 do 91 cm (12 do 36 cali) w ciągu pierwszego roku. Małe boczki powstają wzdłuż korzenia palowego, ale wiele z nich umiera podczas upadku. W drugim roku korzeń palowy może osiągnąć głębokość 122 cm (48 cali), a boczki szybko rosną. Po 5 latach system korzeniowy osiąga maksymalną głębokość, a pozioma rozpiętość korzeni jest około dwukrotnie większa niż korony. W wieku 10 lat wysokość jest czterokrotnie większa niż głębokość korzenia palowego.

W pewnych okresach życia orzesznik pospolity może być różnie klasyfikowany jako tolerancyjny na nietolerancyjny. Ogólnie jest klasyfikowany jako nietolerancyjny cienia. Szybko wychodzi z tłumienia i prawdopodobnie jest gatunkiem kulminacyjnym na terenach wilgotnych.

Podsumowano praktyki hodowlane w zakresie zarządzania typem dębowo-orzesznika. Ustalenie pochodzenia sadzonek drzew orzesznika jest trudne ze względu na drapieżniki nasienne. Chociaż rzadkie rośliny siewne zwykle dostarczają niektórych sadzonek, przetrwanie sadzonek jest słabe pod gęstym baldachimem. Ze względu na obfite zdolności kiełkowania reprodukcja orzesznika może przetrwać zgryzanie, pękanie, suszę i pożar. Zamieranie wierzchołkowe i odradzanie się może wystąpić kilkakrotnie, każdy kolejny pęd osiąga większy rozmiar i rozwija się silniejszy system korzeniowy niż jego poprzednicy. Dzięki temu procesowi rozmnażanie orzesznika stopniowo gromadzi się i rośnie pod umiarkowanie gęstymi baldachimami, zwłaszcza na stanowiskach wystarczająco suchych, aby ograniczyć rozmnażanie gatunków bardziej tolerancyjnych, ale bardziej wrażliwych na ogień lub suszę.

Wszędzie tam, gdzie występuje odpowiednia zaawansowana reprodukcja orzesznika, W wyniku wycinki drzew powstają nowe drzewka zawierające kilka orzeszników. Rozmnażanie jest jednak trudne do osiągnięcia, jeśli zaawansowana regeneracja orzesznika jest niewystarczająca; wtedy wycinanie zrębu wyeliminuje orzesznik, z wyjątkiem kiełków pnia. Teoretycznie lekkie trzebieże lub ścinki drzew osłonowych można wykorzystać do przyspieszonej regeneracji orzesznika, ale nie zostało to wykazane.

Orzesznik Mockernut jest wyjątkowo wrażliwy na ogień ze względu na niską izolacyjność twardej, kruchej kory . Nie podlega poważnej utracie z powodu choroby. Głównym grzybem orzesznika jest Poria spiculosa , zgnilizna pnia. Grzyb ten zabija korę, która powoduje raka, powoduje zgniliznę i zgniliznę serca oraz może poważnie uszkodzić drzewo. Smugi mineralne i smugi wywołane przez przyssawki również degradują drewno. Generalnie twarde, mocne i trwałe drewno orzesznika sprawia, że ​​są one stosunkowo odporne na gnicie grzybów. Większość grzybów powoduje niewielkie, jeśli w ogóle, gnicie małych, młodych drzew.

Typowe choroby liści obejmują mączniaka liści i miotły czarownic ( Microstroma juglandis ), plamistość liści ( Mycosphaerella dendroides ) i parch pecan ( Cladosporium effusum ). Orzesznik Mockernut jest żywicielem antraknozy ( Gnomonia caryae ).

Orzechy wszystkich gatunków orzesznika są podatne na atak ryjkowca ( Curculio caryae ). Inny wołek ( Conotrachelus aratus ) atakuje młode pędy i ogonki liściowe. Gatunki Curculio są najbardziej szkodliwe i mogą zniszczyć 65% upraw orzecha hikory. Hickory shuckworm niszczą również orzechy.

Kornik ( Scolytus quadrispinosus ) atakuje orzesznik pospolity, zwłaszcza w latach suszy i tam, gdzie gatunki orzesznika szybko rosną. Świder spiralny orzesznika ( Argilus arcuatus torquatus ) i pecan stolarz ( Cossula magnifica ) są również poważnymi wrogami owadów mockernut. Kornik orzesznik prawdopodobnie niszczy więcej drzew o wielkości tartacznej niż jakikolwiek inny owad. Orzesznik spiralny zabija wiele sadzonek i młodych drzew, a pecan stolarz degraduje zarówno drzewa, jak i kłody. Dźwigar gałązkowy ( Oncideres cingulata ) atakuje zarówno małe, jak i duże drzewa; poważnie deformuje drzewa przez piłowanie gałęzi. Czasami te dźwigary tną sadzonki orzesznika w pobliżu poziomu gruntu.

Dwóch okazów ( Acrobasis caryivorella i A. juglandis ) żywią się pąkami i liśćmi; później wydobywały soczyste pędy orzesznika. Larwy A. caryivorella może zniszczyć całe zestawy orzechów. Orzesznik żyjący ( Goes pulcher ) żywi się źdźbłami i gałęziami na całym Wschodzie. Świderki powszechnie spotykane na obumierających lub martwych drzewach orzesznika lub ściętych kłodach to:

• Orzesznik pasiasta ( Knulliana cincta )
• Chrząszcz długorogi ( Saperda discoidea )
• Świder z gałązek jabłoni ( Amphicerus bicaudatus )
• Płaskogłowy chrząszcz ambrozja ( Platypus compositus )
• Rudowłosa świdnica ( Neoclytus acuminatus )
• Fałszywy chrząszcz prochowy ( Scobicia bidentata )

Poważne uszkodzenia tarcicy z orzesznika i wytwarzanych produktów z orzecha są powodowane przez chrząszcze prochowe ( Lyctus spp. i Polycanon stoutii ). Owady żółciowe ( Caryomyia spp.) Często atakują liście. Najczęstszymi karmicielami liści są wałkownica z drzew owocowych ( Archips argyrospila ) i walec orzesznikowy ( Argyrotaenia juglandana ). Mszyca olbrzymia ( Longistigma caryae ) jest pospolita na korze hikory. Ta mszyca zwykle żeruje na gałązkach i może powodować śmiertelność gałęzi. Europejski lecanium owocowy ( Parthnolecanium corni ) jest powszechny na orzesznikach.

Mockernut nie jest łatwo zraniony przez glazurę lodową lub śnieg, ale młode sadzonki są bardzo podatne na uszkodzenia spowodowane przez mróz. Wiele ptaków i zwierząt żeruje na orzechach orzesznika pospolitego. To karmienie w połączeniu z problemami z owadami i chorobami eliminuje coroczną produkcję orzechów, z wyjątkiem lat zbiorów nasion zdumiewających.

Specjalne zastosowania

Orzeszki ziemne są preferowanym masztem dla dzikich zwierząt, zwłaszcza wiewiórek, które jedzą zielone orzechy. Czarne niedźwiedzie, lisy, króliki, bobry i myszy białonogie żywią się orzechami, a czasem korą. Jeleń bielik żeruje na liściach i gałązkach, a także żeruje na orzechach. Orzeszki hikory są pomniejszym źródłem pożywienia dla kaczek, przepiórek i indyków.

Orzeszki orzechowe są spożywane przez wiele gatunków ptaków i innych zwierząt, w tym kaczkę leśną, dzięcioła czerwonobrzucha, lisa rudego, wiewiórki , bóbr, pręgowiec wschodni, wiewiórka wschodnia, indyk, jeleń bielik, mysz białonoga i inne. Wiele szkodników zjada liście i korę orzesznika. Orzesznik Mockernut zapewnia również ubytki, w których mogą żyć zwierzęta, takie jak dzięcioły, węże czarnego szczura, szopy pracze, sikory karolińskie i inne. Są również dobrymi drzewami lęgowymi, zapewniając ptakom osłonę gęstym listowiem. Zwierzęta pomagają w rozsiewaniu nasion, aby nowe orzeszniki mogły rosnąć gdzie indziej. Wiewiórki, wiewiórki i ptaki robią to najlepiej. Niektóre grzyby rosną na korzeniach orzesznika pospolitego, dzieląc się substancjami odżywczymi z gleby.

Prawdziwa orzesznik dostarcza dużą część wysokiej jakości orzesznika używanego w przemyśle. Mockernut jest używany do produkcji tarcicy, papierówki, węgla drzewnego i innych produktów z drewna opałowego. Gatunki hikory są preferowanymi gatunkami do konsumpcji drewna opałowego. Mockernut ma drugą najwyższą wartość opałową wśród gatunków orzeszników. Może być stosowany do forniru, ale niewielka ilość kłód o jakości forniru jest czynnikiem ograniczającym.

Orzesznik Mockernut jest stosowany do uchwytów narzędzi wymagających wysokiej odporności na uderzenia. Służy do wykonywania szczebli drabinowych, artykułów sportowych, narzędzi rolniczych, kołków, przyrządów gimnastycznych, żerdzi, szybów, pomp studziennych i mebli. Tarcica niższej jakości jest używana do produkcji palet, bloków itp. Trociny, wióry i niektóre lite drewno orzesznika są często używane przez firmy zajmujące się pakowaniem do wędzenia mięsa; mockernut jest preferowanym drewnem do wędzenia szynek. Chociaż jądra mockernut są jadalne, rzadko są zjadane przez ludzi ze względu na ich rozmiar oraz zjadanie przez wiewiórki i inne dzikie zwierzęta.

Genetyka

Mockernut to gatunek z 64 chromosomami, więc rzadko krzyżuje się z gatunkami z 32 chromosomami, takimi jak orzesznik pekan lub orzesznik. Nie ma opublikowanych informacji dotyczących populacji lub innych badań genetycznych tego gatunku. Obecnie podejmowane są wysiłki w celu zmapowania genomu orzesznika we wspólnym wysiłku. Mapa genomu może w pewnym momencie rozszerzyć się i objąć inne gatunki orzesznika.

Orzesznik znany jest ze swojej zmienności, a wśród północnoamerykańskich gatunków Carya jest wiele naturalnych mieszańców. Hikorie zazwyczaj można z powodzeniem krzyżować w obrębie rodzaju. Genetycy uznają, że mockernut hickory naturalnie hybrydyzuje z C. illinoensis ( Carya x schneckii Sarg.) I C. ovata ( Carya x collina Laughlin). Mockernut łatwo hybrydyzuje z tetraploidem C. texana. Hybrydy generalnie są nieśmiałymi producentami orzechów lub produkują orzechy, które nie są wypełnione jądrem. Znane są liczne wyjątki od tej reguły.

Galeria

• Przerwa w pąkach

• Kwiat żeński

• Kora

Przerwa w pąkach

Żeński kwiat

Kora