Carya pallida

Carya pallida

Hicoria pallida, Hicorius pallida (Ashe)

Carya pallida , orzesznik piaskowy lub orzesznik blady to gatunek orzesznika pochodzącego z południowo-wschodnich Stanów Zjednoczonych. Jest to wieloletnia roślina dychotomiczna, preferująca siedliska skaliste lub piaszczyste. Orzesznik piaskowy może osiągnąć wysokość do 30 m, ale jego typowa wysokość wynosi od 9 do 24 m. Na otwartej przestrzeni korony Carya są zwykle wysokie i smukłe. Orzeszek piaskowy jest jadalny i spożywany przez różne organizmy.

Spis treści

1 Opis
2 Taksonomia
3 Rozmieszczenie i siedlisko
4 Etnobotanika
5 znanych okazów
6 Patologia
7 Nauki o ogrodnictwie
8 Galeria
9 Bibliografia
10 linków zewnętrznych

Opis

Kora orzesznika piaskowego zmienia wygląd w momencie dojrzałości. Kora młodego drzewa jest równa i ma kolor jasnoszary lub brązowy. Na korze starszych okazów obecne są głębokie łuskowate bruzdy i ciemnoszare zabarwienie. Męskie kotki i żeńskie kwiaty rosną na każdej roślinie, czyniąc ją jednopienną.

Carya pallida liście są złożone i naprzemienne. Ulotki są zwykle jajowate i są podzielone na grupy od 5 do 9, ale 7 jest najbardziej typowe. Jej ogonek i żebro są owłosione, z poszarpanymi, miękkimi włoskami. Odosiowa strona pokryta jest łuskami od srebrzysto-niebieskiego do srebrzysto-żółtego. Charakterystyczne dla orzesznika C. Drewno pallida jest grube, wytrzymałe i amortyzuje wstrząsy. W porównaniu z innymi orzesznikami ich gałązki są cieńsze. Pojawiające się pąki są chronione przez mahoniowe łuski pąków. Carya spp., „prawdziwe orzeszniki”, tworzą rozległe korzenie palowe, co może utrudniać lub uniemożliwiać przesadzanie drzew. Utrata nowych drzew jest powszechna, dlatego należy zachować szczególną ostrożność. Carya pallida może być odpowiednim cieniem lub okazem.

Kotki męskie mają długość od 7 do 10 cm, a kwiaty żeńskie są podobnej wielkości. Zapylanie następuje w wyniku rozprzestrzeniania się wiatru. Kwitnienie występuje w okresie wiosennym od marca do maja. Kwiaty mają kolor od żółtego do zielonego do brązowego. Orzech C. pallida jest owalna, ciemnobrązowa i chroniona cienką skorupą. Jądro zostało opisane jako słodkie w smaku. Jądra są zjadane przez gryzonie, wiewiórki i duże ptaki.

Taksonomia

Carya pallida została po raz pierwszy opisana w 1902 roku przez botaników Williama W. Ashe w The Botanical Gazette w 1918 roku. Synonimy obejmują Hicoria pallida i Hicorius pallida. Wspólna nazwa C. pallida , blady orzesznik, odnosi się do jasnego odosiowego koloru ulotki. Nazwa zwyczajowa, orzesznik piaskowy, odnosi się do występowania na glebach piaszczystych. Niektóre źródła podają popularną nazwę pignut hickory, ale zwykle odnosi się to do Carya glabra.

Carya pallida var. apposita , C. pallida var. arenicola i C. pallida var. pyriformus to wszystkie odmiany opisane przez Ashe w Biuletynie Muzeum Charleston w 1918 roku.

Rozmieszczenie i siedlisko

Orzesznik piaskowy odnotowano w najbardziej południowo-wschodniej stany. Jego zasięg rozciąga się od Delaware i na zachód od Missouri. Carya pallida nie została nagrana w Pensylwanii, Zachodniej Wirginii ani w Ohio. Rzadko występuje w południowo-zachodniej Indianie i jest rzadkością w Maryland. Spadek liczby ludności odnotowano w Arkansas, Illinois, Indianie, Luizjanie i Missouri. Orzesznik piaskowy występuje również w suchych lasach dębowo-orzesznikowych. W szczególności często można go znaleźć obok sosny długolistnej ( Pinus palustris ) i dębu zarośniętego ( Quercus marilandica). Hybrydyzacja z pignut hickory ( Carya glabra ).

Etnobotanika

Drewno hikory jest cenione za swoją trwałość i użyteczność. Jednak ze względu na swoją gęstość wymaga dodatkowego czasu produkcji. Drewno orzesznika jest używane do podłóg, gotowania, zabudowy szafek, mebli, drewna opałowego, instrumentów muzycznych i uchwytów narzędzi. Dawniej uchwyty do kijów golfowych były wykonane z hikory. Z ekonomicznego punktu widzenia drewno orzesznika jest ważne dla właścicieli gruntów leśnych i przemysłu.

Godne uwagi okazy

Mistrzowska orzesznik piaskowy została odkryta w Greenville w Karolinie Południowej w 2015 roku. Została zarejestrowana przez organizację American Forests i znajduje się w Krajowym Rejestrze Drzew Czempionów. Miał 46 m wysokości, a jego korona rozciągała się na 24 m szerokości. Od 2020 roku jest to największa znana orzesznik piaskowy.

Patologia

Carya pallida jest rośliną żywicielską Microstroma juglandis. To powoduje chorobę grzybiczą Plamistość liścia rzekomego. Objawy obejmują blaknięcie jasnozielonych plam po stronie podosiowej i mączne, białe, futrzaste plamy po stronie odwłokowej. Inne patologie orzesznika to: Fusarium solani, Ceratocystis smalley, kornik ( Scolytus quadrispinosus ) i świdrowiec płaskogłowy ( Chalcophora japonica ).

Nauka o ogrodnictwie

Carya spp. z większym prawdopodobieństwem zawierają pierwiastki ziem rzadkich (REE) lub metalomy w swoich komórkach niż inne rodzaje. Stwierdzono, że zawierają skand, lantan, gadolin i inne minerały. Obecnie rola REE jest nieznana. Ogrodnicy spekulują, że mogą pomóc w odporności na choroby, aktywności enzymów, transporcie jonów lub innych funkcjach chemicznych.

Carya pallida jest gatunkiem tetraploidalnym wraz z C. floridana , C. glabra , C. texana i C. tomentosa . Carya spp. można podzielić na trzy grupy: zliczenia 16, 24 i 32 chromosomów.