Brosimum alicastrum

Brosimum alicastrum

Alicastrum brownei Kuntze Brosimum uleanum Mildbr. Helicostylis bolivarensis Pittier Piratinera alicastrum (Sw.) Baill.

Jednostki
μg = mikrogramy • mg = miligramy
IU = jednostki międzynarodowe

Brosimum alicastrum , powszechnie znany jako orzech ziemny lub orzech Majów, to gatunek drzewa z rodziny Moraceae roślin kwiatowych, którego inne rodzaje obejmują figi i morwy. Roślina jest znana pod wieloma nazwami w rdzennych językach mezoamerykańskich i innych, w tym: ramon, ojoche, ojite, ojushte, ujushte, ujuxte, capomo, mojo, ox, iximche, masica w Hondurasie, uje w stanie Michoacan w Meksyku i mojote w Jalisco lub także chokogou w haitańskim kreolu.

Dwa podgatunki to powszechnie uznawane:

B. za. alicastrum
B. za. bolivarense (Pittier) CCBerg

Spis treści

1 Opis
2 Rozmieszczenie i siedlisko
3 Historia i kultura
4 Wartość odżywcza i kulinarna
5 Inne zastosowania
- 5.1 Zastosowania w uprawie węgla
6 Zobacz także
7 Bibliografia
8 Linki zewnętrzne

5.1 Zastosowania w uprawie węgla

Opis

Drzewo może dorastać do 45 m (130 stóp) wysokości i do 1,5 m średnicy.

Rozmieszczenie i siedlisko

Drzewo to występuje na zachodnim wybrzeżu środkowego Meksyku oraz w południowym Meksyku (Jukatan, Campeche), Gwatemali, Salwadorze, Karaibach i Amazonii. Duże drzewostany występują w wilgotnych, nizinnych lasach tropikalnych na wysokości 300–2000 m npm (zwłaszcza 125–800 m), na obszarach wilgotnych z opadami deszczu 600–2000 mm i średnią temperaturą 24 ° C (75 ° F).

Historia i kultura

Owoce orzecha chlebowego rozprzestrzeniają się na ziemi w różnym czasie w całym swoim asortymencie. Ma duże nasiono pokryte cienką skórką o smaku cytrusowym w kolorze pomarańczowym, ulubioną przez wiele leśnych stworzeń. Co ważniejsze, duże ziarno otoczone smaczną skórką to jadalny „orzech”, który można ugotować lub wysuszyć i zmielić na posiłek na owsiankę lub podpłomyk. Orzechy chlebowe są pożywne i mają wartość jako źródło pożywienia i mogły stanowić część diety prekolumbijskich Majów z nizinnego regionu Mezoameryki, chociaż w jakim stopniu było to przedmiotem pewnej debaty wśród historyków i archeologów. sprawdzone szczątki lub ilustracje tego owocu zostały znalezione na jakimkolwiek stanowisku archeologicznym Majów.

Został zasadzony przez cywilizację Majów 2000 lat temu iw kilku publikacjach Dennisa E. Pulestona twierdził, że był podstawowy pokarm w diecie Majów. Puleston wykazał silną korelację między osadami starożytnych Majów a rozmieszczeniem reliktowych drzewostanów ramonów.

Inne badania pomniejszają znaczenie ramona. W epoce nowożytnej zostało zmarginalizowane jako źródło pożywienia i często określane jako pożywienie głodowe.

Drzewo zawdzięcza swoją nazwę stanowiskom archeologicznym Majów Iximché i Topoxte, zarówno w Gwatemali, jak i Tamuin (odzwierciedlający pochodzenie Majów ludów Huasteków). Jest jednym z 20 dominujących gatunków lasu Majów. Z dominujących gatunków jako jedyny jest zapylany wiatrem. Występuje również w tradycyjnych ogrodach leśnych Majów.

Wartość odżywcza i kulinarna

Orzech jest bogaty w błonnik, wapń, potas, kwas foliowy, żelazo, cynk, białko i witaminy z grupy B. Ma niski indeks glikemiczny (<50) i jest bardzo bogaty w przeciwutleniacze. Świeże nasiona można gotować i jeść lub wysuszyć na słońcu i zjeść później. Duszony orzech smakuje jak puree ziemniaczane; palona smakuje jak czekolada lub kawa. Można go przygotować w wielu innych potrawach. W Petén w Gwatemali orzechy chlebowe są uprawiane na eksport i do lokalnej konsumpcji w postaci proszku, gorących napojów i chleba.

Inne zastosowania

Liście orzecha są powszechnie używane jako pasza dla zwierząt w porze suchej w Ameryce Środkowej. Owoce i nasiona są również używane do karmienia wszystkich rodzajów zwierząt.