Aleurites moluccanus

Aleurites moluccanus

Aleurites javanicus Gand. Aleurites moluccana Aleurites pentaphyllus Wall. ex Langeron Aleurites remyi Sherff Aleurites trilobus J.R. Forst. & amp; G.Forst. Jatropha moluccana L.

Aleurites moluccanus (lub moluccana ), orzeszek świecowy, to kwitnące drzewo z rodziny wilczomleczowatych Euphorbiaceae, znany również jako świeczka, orzech indyjski, kemiri , drzewo lakowe, nuez de la India , buah keras , godou lub drzewo orzechowe kukui i drzewo Kekuna.

Jego rodzimy zasięg jest niemożliwy do precyzyjnego ustalenia z powodu wczesnego rozprzestrzeniania się przez ludzi, a drzewo jest obecnie rozpowszechniane w Nowym i Starym Świecie kraje tropikalne. Dorasta do wysokości 15–25 m (49–82 stóp), z szeroko rozpostartymi lub zwisającymi gałęziami. Liście są bladozielone, proste i jajowate lub trójpłatkowe lub rzadko pięciopłatkowe, z ostrym wierzchołkiem, o długości 10–20 cm (3,9–7,9 cala). Nakrętka jest okrągła i ma średnicę 4–6 cm (1,6–2,4 cala); łupina nasienna ma białe, tłuste i mięsiste jądro, które zawiera cienki zarodek otoczony bielmem. Jego jądro służy jako źródło oleju i jest pokryte cienką warstwą wtórnej osłonki nasion.

Spis treści

1 Historia
2 Zastosowania
3 Toksyczność
4 Mitologia
5 Galeria
6 Zobacz także
7 Bibliografia
8 Linki zewnętrzne

Historia

Candlenut został po raz pierwszy udomowiony na wyspach Azji Południowo-Wschodniej. Pozostałości zebranych świecidełek zostały znalezione na stanowiskach archeologicznych w Timorze i Morotai we wschodniej Indonezji, datowane odpowiednio na około 13 000 i 11 000 lat temu. Archeologiczne dowody uprawy świecidełek znajdują się również w neolitycznych stanowiskach kultury Toalean w południowych Sulawesi, datowanych na około 3700 do 2300 lat przed naszą erą. Świeczniki zostały szeroko wprowadzone na wyspy Pacyfiku przez wczesnych austronezyjskich podróżników i zostały naturalizowane na wyspach wulkanicznych.

Protoaustronezyjskie słowo oznaczające świeczkę zostało zrekonstruowane jako * kamiri , z nowoczesnymi pokrewnymi w tym Hanunó'o, Iban i Sundanese kamiri ; Jawajski i malajski kemiri ; i Tetun kamii , ale uważa się, że oceaniczne słowa oznaczające świecznik pochodzą, zamiast tego, od proto-austronezyjskiego * CuSuR , który stał się proto-malajsko-polinezyjskim * tuhuR , pierwotnie oznaczające „sznurek razem, jak koraliki”, odnoszące się do konstrukcji pochodni świecowych. Stał się proto-wschodnio-malajsko-polinezyjskim i protooceanicznym * tuRi , który jest następnie reduplikowany. Współczesne pokrewne, w tym Fidżi, Tonga, Rarotonga i Niue tui-tui ; i hawajski kui-kui lub kukui.

Zastosowania

Zarówno orzechy, jak i olej, który można z nich wydobyć, są używany. Chociaż surowe orzechy są lekko toksyczne, w wielu kulturach są one cenione po ugotowaniu lub zapieczeniu. W kuchni indonezyjskiej i malezyjskiej nosi nazwę kemiri w języku indonezyjskim lub buah keras w języku malajskim. Na indonezyjskiej wyspie Jawa jest używany do przygotowania gęstego sosu, który jest spożywany z warzywami i ryżem.

Na Filipinach owoce i drzewo są tradycyjnie znane jako lumbang , od którego pochodzi nazwa Lumban, miasta położonego nad jeziorem w prowincji Laguna. Przed wtargnięciem obcych gatunków był często używany jako zarządca majątku, ponieważ jego srebrzysty spód sprawia, że drzewo jest łatwe do odróżnienia z dużej odległości.

W stanie Sabah na malezyjskim Borneo, plemiona Dusun nazywają ten owoc godou i są używane w tatuażu jako opcjonalny składnik tuszu.

Poza Azją Południowo-Wschodnią nasiona makadamii są czasami zastępowane nie są dostępne, ponieważ mają podobnie wysoką zawartość oleju i teksturę po ubijaniu. Smak jest jednak zupełnie inny, ponieważ świeca jest znacznie bardziej gorzka. Przynajmniej jedna odmiana w Kostaryce nie ma goryczy, a program ulepszeń może prawdopodobnie przynieść ważne plony żywnościowe, jeśli można wybrać i rozmnażać nietoksyczne odmiany.

Hawajska przyprawa znana jako ʻinamona jest zrobiony z prażonych kukui (orzechów kandyzowanych) zmieszanych na pastę z solą. ʻInamona jest kluczowym składnikiem tradycyjnego hawajskiego poke.

Na starożytnych Hawajach kukui orzechy palono, aby zapewnić im światło. Orzechy były nawleczone w rzędzie na nerwach liści palmowych, podpalane na jednym końcu i spalane jeden po drugim co mniej więcej piętnaście minut. Doprowadziło to do ich wykorzystania jako miary czasu. Hawajczycy wydobyli olej z orzecha i spalili go w kamiennej lampie naftowej zwanej kukui hele po (światło, ciemność odchodzi) knotem wykonanym z materiału kapa .

Hawajczycy mieli wiele innych zastosowań dla drzewa, w tym lei z muszli, liści i kwiatów; tusz do tatuaży ze zwęglonych orzechów; lakier z olejem; a rybacy żuli orzechy i pluli je na wodę, aby zmniejszyć napięcie powierzchniowe i usunąć odbicia, zapewniając lepszą widoczność pod wodą. Czerwono-brązowy barwnik wytworzony z wewnętrznej kory został użyty na sznurach kapa i aho ( Touchardia latifolia ). Powłoka oleju kukui pomogła zachować ʻupena (sieci rybackie). nohona waʻa (siedzenia), blade (gunwales) waʻa (kajaki z wysięgnikiem) zostały wykonane z drewna. Pień był czasem używany do produkcji mniejszych kajaków używanych do wędkowania. Kukui zostało nazwane drzewem stanu Hawajów 1 maja 1959 roku ze względu na wielorakie zastosowania. Reprezentuje również wyspę Molokaʻi, której symbolicznym kolorem jest srebrzysta zieleń liścia kukui .

Jeszcze w 1993 roku na odległych wyspach królestwa Tonga świeczniki były żuty na emolient o słodkim zapachu, używany podczas tradycyjnego rytuału pogrzebowego. Używano ich do wytwarzania różnych słodko pachnących olejków do skóry.

W Australii aborygeni używali ich do różnych podobnych celów.

Larwy chrząszcza Agrianome Fairmairei żywią się martwym drewnem świecidełek i są uważane za przysmak w Nowej Kaledonii.

Współczesna uprawa jest głównie dla oleju. Na plantacjach każde drzewo produkuje 30–80 kg (66–176 funtów) orzechów, a orzechy dają od 15% do 20% swojej wagi w oleju. Większość oliwy jest wykorzystywana lokalnie.

W Ugandzie ziarno określa się jako kabakanjagala , co oznacza „król mnie kocha” i jest tradycyjnie używane jako improwizowana zabawka do zabawy gra w kulki czule nazywana dool(oo).

Na Fidżi ten orzech nazywa się sikeci , a jego olej jest używany w produktach kosmetycznych.

Toksyczność

Ponieważ nasiona zawierają saponinę i forbol, w stanie surowym są lekko toksyczne. Jednak olej z nasion kukui nie ma znanej toksyczności i nie działa drażniąco, nawet dla oczu.

Mitologia

Na Maui kukui jest symbolem oświecenia, ochrony i pokoju. Mówi się, że Kamapuaʻa, wieprze-człowiek, półbóg płodności, potrafił przekształcić się w drzewo kukui . Jedna z legend opowiada o Kamapuaʻa: pewnego dnia mężczyzna pobił swoją żonę na śmierć i pochował ją pod Kamapuaʻa, gdy był w formie drzewa.